Page 91 - mag_64
P. 91

της Ειρήνης Μανδηλαρά











 Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ l  Η πρεμιέρα του ηθικοπλαστικού αυτού           σαφώς καταδεικνύει/ πως είναι διαβα-

 ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ...  έργου τοποθετείται στα 1510. Ο συγγρα-          τάρικη ανέκαθεν…»*
               φέας του άγνωστος, ανώνυμος. Κάποιοι
                                                                     Ένας πρόλογος, που διαβάζεται από τον
               το αποδίδουν στο μεσαιωνικό συγγρα-                   Διαμηνυτή,  ζητά από το κοινό να δώσει
               φέα  από τις  Κάτω  Χώρες Peter  van                  την αμέριστη προσοχή του και αναγγέλ-
               Diest, ιστορικά γνωστότερο με τη λατι-                λει το σκοπό του έργου, ο οποίος δεν εί-

 Ανώνυμος      νική εκδοχή του ονόματος του Petrus                   ναι άλλος από το να  μας δείξει τη ζωή
                                                                     μας καθώς και το θάνατο  μας («το τέλος
               Diesthemius. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ   πως ο συγγραφέας του έργου ήταν ο             μας») και πώς εμείς οι άνθρωποι είμα-

               Καρθούσιος μοναχός Petrus Dorlandus.                  στε όλοι θνητοί, και μοιραία κάποτε θα
               Οι φιλόλογοι ερίζουν και για την πρωτό-               μεταβούμε  από τη μία κατάσταση στην
               τυπη προέλευση του έργου. Πρωτογρά-                   άλλη.

               φτηκε στα μεσαιωνικά αγγλικά τη περίο-                Ο Θεός μιλάει στη συνέχεια και αμέσως
               δο των Τυδόρ ή αποτελεί τη μετάφραση                  ξεκινά μια κριτική για τον τρόπο με τον
               του σύγχρονου του ολλανδικού έργου με                 οποίο «όλα τα πλάσματα» δεν τον υπη-

               το τίτλο Elckerlijc ; Οι μελέτες του 20ου             ρετούν σωστά. Οι άνθρωποι ζουν χω-
               αιώνα γέρνουν σαφώς προς τη δεύτερη                   ρίς «φόβο» στον κόσμο, χωρίς να σκέ-                       91
               εκδοχή. Όπως και να έχει ο «Καθένας»                  φτονται τον ουρανό ή την κόλαση ή την
               είναι ένα παιχνίδι ηθικής κι όπως κι                  κρίση που τελικά θα τους επιβληθεί.

               άλλα έργα της εποχής του χρησιμοποι-                  «Στα κοσμικά πλούτη είναι όλο το μυα-
               ώντας αλληγορικούς χαρακτήρες εξετά-                  λό τους», λέει ο Θεός. Όλοι ζουν καθαρά
               ζει  -τι άλλο;-  το ζήτημα της Χριστιανικής           για τη δική τους ευχαρίστηση, αλλά δεν

               σωτηρίας  και τι πρέπει να κάνει ο άν-                είναι καθόλου ασφαλείς στη ζωή τους. Ο
               θρωπος για να την επιτύχει.                           Θεός βλέπει τα πάντα να σήπονται και να
               Τα πρόσωπα του έργου ή η διανομή των                  χειροτερεύουν.

               χαρακτήρων του έργου έχουν ως εξής:                   Ο Θεός καλεί το Θάνατο, τον «ισχυρό του
               Διαμηνυτής, Θεός, Θάνατος, Καθένας,                   αγγελιοφόρο». Οι άνθρωποι που αγα-
               Φιλότης, Συγγένεια, Εξάδελφος, Αγαθά,                 πούν το πλούτο και τα κοσμικά αγαθά

               Καλές Πράξεις, Γνώση, Εξομολόγηση,                    θα χτυπηθούν από το βέλος του Θανάτου
               Ομορφιά,  Ισχύς, Νόηση,  Πέντε Αισθή-                 και θα σταλούν να κατοικήσουν στην αι-
               σεις, Άγγελος, Δόκτωρ.                                ώνια Κόλαση - εκτός αν «Οι καλές πρά-
               «Παρακαλώ σας όλους σας, δώστε την                    ξεις είναι οι  φίλοι τους». Το να υπάρ-

               προσοχή σας/ κι ακούστε με ευλάβεια                   χουν καλές πράξεις είναι μια σημαντική
               δραματικό ένα θέμα,/πλοκή ηθικοπλα-                   ένδειξη ότι ακόμη και σε αυτό το επιθα-
               στική κι άλλα έργα γραμμένα/ πούχουν                  νάτιο στάδιο, μπορούν να σώσουν έναν

               έτσι τεχνουργηθεί. Τώρα σ’υπόληψη                     αμαρτωλό από την αιώνια καταδίκη.
               σας…/ «Το Κάλεσμα του Καθενός» τού-                   Ο Θεός εξέρχεται και ο Θάνατος βλέπει
               το τιτλοφορείται,/ από τα τέλη της ζωής               τον Καθένα να έρχεται περπατώντας
   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96