Page 92 - mag_64
P. 92

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ


                         «Ο ΚΑΘΕΝΑΣ»







               «εξαίρετα ενδεδυμένο». Ο Θάνατος τον                  θήσει τον Καθένα γιατί έχει κράμπα στο
               προσεγγίζει και τον ρωτάει πού πηγαίνει               δάχτυλο του ποδιού του!  Το κεντρικό
               και αν έχει ξεχάσει τον Δημιουργό του,                μήνυμα του πρώτου μέρους του έργου

               αυτόν που τον έπλασε. Στη συνέχεια,                   είναι ότι οι συγγενείς και οι φίλοι, όσο
               λέει στο Καθένα  ότι πρέπει να κάνει ένα              αξιόπιστοι  μπορεί  να  φαίνονται,    ωχρι-
               μακρύ ταξίδι  και να φέρει μαζί του το                ούν σε σύγκριση με τη σταθερή συντρο-
               «τεφτέρι» του, το βιβλίο που περιέχει τις             φιά του Θεού.
               καλές και τις κακές του πράξεις.

               Θάνατος: «Ευθύς θα στο προφέρω./ Εί-                  Έχοντας απορριφθεί από  τους συναν-
               μαι ο μαύρος θάνατος που σκιάζεται κα-                θρώπους του, ο Καθένας στρέφει τις ελ-
               νένα,/ γραπώνω και δεν εξαιρώ στα νύ-                 πίδες του σε άψυχα αντικείμενα. Απευ-

               χια μου καθένα/ γιατί είναι θεϊκή εντολή              θύνεται στα Αγαθά για να τον βοηθήσουν
               σ’εμέ να υπακούουν/ όλοι οι άνθρωποι,                 τούτη τη δύσκολη ώρα, αλλά αυτά δεν
               θνητοί, στο όνομα που ακούουν.»  Κα-                  του προσφέρουν καμία ανακούφιση. Τα
               θένας: «Θάνατε, μαυροθάνατε, σε τέτοια                Αγαθά του λένε πως πρέπει να θαυμάζο-
               ήρθες στιγμή μου,/  που δεν σε είχα στο               νται μετριοπαθώς από τους ανθρώπους

               μυαλό, καν στην υπόληψή μου,/ Είναι                   κι ότι θα έπρεπε να είχε προσφέρει κά-
   92          στην εξουσία σου εμένα να με σώσεις/                  ποια από τα αγαθά του στους φτωχούς.

               απ’τ’αγαθά μου όσα θες, πάρε, ιδού, πι-               Ο Καθένας συναντά τις Καλές Πράξεις,

               στώσεις,/ χίλια χρυσά που δίνω σου,/ αν               ένα χαρακτήρα που ειλικρινά νοιάζεται
               έχεις καλωσύνη-/ κι ανάβαλε το ζήτημα,                για τη δυστυχία του,  παρόλο που αυτές
               άλλη φορά ας με κρίνη.»*                              βρίσκονται ξαπλωμένες στο έδαφος, φα-
               Ο Καθένας τρομοκρατημένος ζητά από                    νερά εξασθενημένες από τις πολλές του
               το Θάνατο αν θα μπορούσε να τον συ-                   αμαρτίες. Ο επόμενος φιλικός χαρακτή-

               ντροφεύσει κάποιος σε αυτό του το ταξί-               ρας στο δρόμο του Καθένα είναι η Γνώ-
               δι από τη ζωή στο θάνατο του. Ο Θάνατος               ση, που του δίνει τις καλύτερες συμβου-
               του απαντά ότι θα μπορούσε να έχει συ-                λές οδηγώντας τον στην Εξομολόγηση.

               ντροφιά του οποιοδήποτε θα ήταν αρκε-                 Ο Καθένας ζητά από την Εξομολόγηση
               τά γενναίος  για να πάει μαζί του.                    να τον απαλλάξει από όλα του τα κακά.
               Φιλότης, Συγγένεια κι  Εξάδελφος προ-                 Εκείνη γεμάτη επιείκεια του λέει πως το
               σεγγίζονται από τον Καθένα και γεμάτοι                πνεύμα του μπορεί να γίνει ξανά καθα-
               ενθουσιασμό υπόσχονται να μείνουν                     ρό. Ο Καθένας τιμωρείται, υποφέρει και

               μαζί του μέχρι να επιλυθεί το σοβαρό                  στο τέλος καθάρεται κι ανακαλύπτει πως
               θέμα που τον απασχολεί. Ωστόσο μόλις                  οι Καλές του Πράξεις, ελεύθερες και δυ-
               ο Καθένας αποκαλύπτει πως ο Θάνατος                   νατές, είναι πλέον έτοιμες να σταθούν

               τον έχει καλέσει να σταθεί ενώπιον του                δίπλα του την ώρα της κρίσεως.
               Θεού,  όλοι τους κάνουν πίσω. Μία από                 Μετά τον καθαρισμό της ψυχής του ο
               τις πιο εύθυμες στιγμές του έργου είναι               Καθένας  είναι έτοιμος να  συναντήσει
               όταν ο Εξάδελφος αρνείται να ακολου-                  το Δημιουργό του. Οι Καλές Πράξεις κι
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97