Page 51 - mag_64
P. 51
της Μαριάννας Κουμαριανού
ζητούν τα παιδιά, χρειάζεται να μιλάμε πώς, αν ο ενήλικας είναι ευγενικός, το
όσο πιο απλά και να είμαστε όσο πιο ει- παιδί μαθαίνει να είναι ευγενικό. Αν ο
λικρινείς μπορούμε. Έτσι όταν η γιαγιά ενήλικας φωνάζει, το παιδί μαθαίνει
φύγει από τη ζωή και το παιδί θελήσει να φωνάζει και πιθανόν να γίνεται βί-
να μάθει αν η γιαγιά πέθανε, η απά- αιο. Αυτά είναι βιώματα που περνούν
ντηση είναι απλά «ναι». Διαφορετικά στα παιδιά μας επειδή πολύ απλά μας
υποτιμούμε και βάζουμε σε σύγχυση τα παρατηρούν. Και αυτά που βλέπουν και
παιδιά. Αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν
πάει καλά, χωρίς όμως αυτό το κάτι να ζουν, τα αναπαράγουν σε πραγματικές
περιγράφεται με λόγια. Επίσης, το να συνθήκες ή και στο παιχνίδι τους (όπως
μην ονομάζουμε το γεγονός με το όνο- για παράδειγμα τα παιδιά που κάνουν
μά του και την κατάλληλη λέξη που το τη δασκάλα στις κούκλες, τα κοριτσάκια
περιγράφει, δε σημαίνει ότι το γεγονός που φορούν τα τακούνια της μαμάς και
γίνεται πιο υποφερτό. Αντιθέτως! πολλά άλλα).
Ας δούμε τώρα μια τελείως διαφορε- Όλα αυτά, δεν είναι τίποτα άλλο από
τική διάσταση που έχει να κάνει με επι- πρόβες ρόλων και εφαρμογές (σε δεύ- 51 51
βολή επικοινωνίας. Πολύ συχνά οι ενή- τερο χρόνο) των ρόλων αυτών.
λικες υποδεικνύουν στα παιδιά τους να
πουν «καλημέρα» ή «ευχαριστώ» ή πολ- Συνεπώς, δεν υπάρχει ανάγκη να υπο-
λά άλλα ακόμα… Αυτό είναι κάτι απο-
λύτως περιττό και άχρηστο! δεικνύουμε στα παιδιά τι να λένε και με
τι τρόπο να μιλάνε και να επικοινωνούν.
Ένας από τους βασικότερους τρόπους Αρκεί να το κάνουμε εμείς δίνοντάς
μάθησης είναι η μίμηση. Όλοι μας απο- τους το παράδειγμα από τη μία και από
κτήσαμε και συνεχίζουμε να αποκτούμε την άλλη με το να μιλάμε με απλότητα και
δεξιότητες μιμούμενοι άλλους. Συνε- ειλικρίνεια!
