Page 49 - mag_65

της Μαριάννας Κουμαριανού
Έτσι, μετά από όλα αυτά, πώς μπορώ
να πω ότι ένας οργανισμός ή μια κονω-
νία έχει πετύχει το σκοπό της; Τι πρέπει
να ελέγξω; Αυτό που πρέπει να δω εί-
ναι κατά πόσον οι άνθρωποι που βρί-
σκονται σε αυτόν είναι ικανοποιημένοι,
χαρούμενοι, με όρεξη για δράση (αντί
για επιθυμία επίκρισης) και δημιουργι-
κή παρέμβαση σε ό,τι συμβαίνει.
Τη γνώση μπορεί ο καθένας να τη βρει
τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου.
Εγώ ως δασκάλα ποτέ δεν με ανησύχη-
σε ιδιαίτερα το αν θα προλάβω την ύλη.
Ξέρω πώς λειτουργεί ως μηχανισμός,
γνωρίζω ότι όπως υπάρχουν εμπόδια,
υπάρχουν και οι μέθοδοι επίλυσής τους
κ.λπ.. Αυτό, όμως, που πάντα με ανη-
συχούσε είναι το κατά πόσον οι μαθη-
τές μου θα αποκτήσουν κάτι χρήσιμο
για τη ζωή τους. Πώς θα τους κάνω πιο
ικανούς ανθρώπους, που θα βάζουν
πάνω από όλα την ακεραιότητά τους
και θα ακολουθούν τα όνειρά τους!
Πώς μπορώ να χρησιμοποιώ τη γνώση
και τα διάφορα αντικείμενα διδασκαλί-
ας ώστε να ανακαλύπτουν τον κόσμο
γύρω τους και να μαθαίνουν πώς να
τον χρησιμοποιούν για το δικό τους το
καλό!
Η γνώση είναι μέσον. Την αποκτούμε
για κάποιο σκοπό, όχι για να υπάρχει
έτσι. Το ίδιο και το σχολείο.
Πολύ θα χαιρόμουν να έβλεπα σχολεία
που να διδάσκουν τα παιδιά να κοιτά-
ζουν και να στοχεύουν στα μεγαλύτερα 49
όνειρά τους και να μπορούν να αντιμε-
τωπίζουν τη ζωή!...