Page 59 - mag_66

της Αλεξάνδρας Πιπλικάτση

«Δεν είναι αλήθεια! Ορίστε! Γίνονται μελιά όταν κλαίω, δεν

τα βλέπεις;» φώναξα στον Στέφανο, καθώς έφευγε. Λίγο πριν

μου εξομολογήθηκε πως είναι ερωτευμένος με την αδερφή

μου. «Και γιατί όχι με μένα; Είμαστε δίδυμες. Είμαστε ίδιες»,

διαμαρτυρήθηκα ενώ η καρδιά μου πνίγηκε σε μια λέξη που

δεν κατάφερα να πω ποτέ. «Όχι, ακριβώς. Αυτή έχει εκείνα τα

γαλάζια, τα αθώα, τα υπέροχα μάτια. Εσύ έχεις σκούρα. Σχεδόν

μαύρα», είπε κοφτά. Την παντρεύτηκε. Τα μάτια μου τα σκούρα

έκλαιγαν και γίνονταν μελιά. Τα έβλεπα στον καθρέφτη κάθε

μέρα, μέχρι που τα συνήθισα. Συνήθισαν κι αυτά κι έγιναν μελιά 59

στ’ αλήθεια, συνοδεύοντας τ’ άσπρα μου μαλλιά. «Εσένα έπρεπε

να παντρευτώ», μου είπε τότε ο Στέφανος. «Με την αδερφή σου

πέρασα μαύρα χρόνια.» «Δεν σου άρεσε το χρώμα των ματιών

μου. Σκούρα τα είχες πει κάποτε», απάντησα εγώ. «Τώρα, όμως,

έχουν ανοίξει. Είναι μελιά», διαπίστωσε. «Τα μάτια αλλάζουν

χρώμα, Στέφανε, στο είχα πει.»

Η Αλεξάνδρα Πιπλικάτση γεννήθηκε στην Έδεσσα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγω-
γικά στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Διηγήματά
της βρίσκονται στους συλλογικούς τόμους Οδός δημιουργικής γραφής 2 (εκδόσεις Οσελότος, 2013),
Ανθολογία σύντομου διηγήματος, Διαδρομή 2014 (εκδόσεις γραφομηχανή, 2014) και στο διαδίκτυο.
Βραβεύτηκε στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Μίμης Σουλιώτης» που διορ-
γανώθηκε από το ΠΜΣ «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας για το διήγημά
της «Μ’ αγαπάς, Αλέξανδρε; Σ’ αγαπάω, Μάριε». Η συλλογή διηγημάτων Χειροπέδη από πλατίνα
(εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2014) είναι το πρώτο προσωπικό της βιβλίο.