Page 19 - mag_68

της Christine

christina.micheli

ταία άκουσα άλλο ένα παραμύθι που

με γοήτευσε. Σε μια παραλία πολύ

μεγάλης έκτασης, ύστερα από μια

νυχτερινή παλίρροια ξεβράστηκαν

στην ακτή χιλιάδες αστερίες. Ο ήλιος

ανέτειλε και όσο προχωρούσε η μέρα

η αστερίες αργοπέθαιναν κάτω από το

καυτό φως. Ένας διαβάτης παρατήρησε

ένα παιδί στην παραλία το οποίο περπα-

τούσε και κάθε λίγο σταματούσε, έπιανε

στα χέρια του έναν αστερία και τον έρι-

χνε πίσω στη θάλασσα. Ο περαστικός κο- 19

ντοστάθηκε κι ύστερα φώναξε δυνατά στο

παιδί «Τι κάνεις εκεί; Είναι πάρα πολλοί οι αστερίες, είναι μάταιο, δεν έχει

κανένα νόημα αυτό που κάνεις» Το παιδί έστρεψε το κεφάλι τον κοίταξε,

έπιασε άλλον έναν αστερία και τον πέταξε στη θάλασσα. «Γι’ αυτόν όμως

έχει» είπε απλά. Ο συμβολισμός από πίσω είναι διττός και μας κάνει να αντι-

λαμβανόμαστε ότι τόσο οι πράξεις μας στον εξωτερικό κόσμο, όσο μάταιες

κι αν φαίνονται έχουν αντίκτυπο σε συγκεκριμένους ανθρώπους, όσο και

τα κομμάτια του εαυτού μας που είναι αδύνατο να τα σώσουμε όλα, όμως

κάποια μπορούμε και γη σωτηρία τους έχει για τον καθένα μας νόημα.

Έτσι για τα Χριστούγεννα κρατώ το τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό όσο

έγραφα «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά….» και την

ευχή μου σε όλους, για ένα γλυκό αύριο που να έχει για τον καθένα μας

ξεχωριστά νόημα και σημασία….

Christine