Page 38 - mag_69

υΓεΙΑ ΨυΧοΛοΓΙΑ

AÁ·Ë̤ÓÔ Ìo˘

Ï¿ıÔ˜

Αν δεν κάνεις λάθη, είναι

γιατί δεν προσπαθείς αρκετά

Coleman Hawkins

σου γράφω σήμερα για να σου πω ένα μεγάλο ευχαρι- απόλυτη αποδοχή. Έτσι
στώ! κάποια στιγμή αποφάσισα

38 Χωρίς εσένα θα ήταν πολύ άχαρη η ζωή. ότι δεν θα μιλώ σε ακροα-
Δεν θα μπορούσα να την χαρώ αν δεν είχα επιτέλους συμ- τήρια. Έχασα μία δουλειά
φιλιωθεί με την ιδέα ότι μπορεί ενίοτε να σε συναντώ. που μου άρεσε πολύ γιατί

Αν δε σε αποδεχόμουν, θα είχα μαρμαρώσει σε ακινησία έπρεπε να κάνω παρουσιά-
από τον συνεχή φόβο μήπως χαλάσει η εικόνα μου στα σεις powerpoint σε κοινό.
μάτια των άλλων. Όποτε ένοιωθα να συμβαίνει αυτό κλει- Προσπάθησα αρχικά να

νόμουν στην ντροπή και καθόμουν στην γωνιά μου. Απο- το κάνω, αλλά δεν γινό-
ρούσα πως ήταν τόσο κουλ οι άλλοι γύρω μου. Άκουγα ταν, ένοιωθα να ανεβαίνει
συχνά τα χάχανα των συνομιλήκων μου στην εφηβεία που η θερμοκρασία του σώμα-
έκαναν "σαχλαμάρες" και διασκέδαζαν κι απορούσα με τος, ίδρωναν οι παλάμες

ένα μείγμα απόρριψης, θαυμασμού και ζήλιας. μου, άρχιζε η ταχυκαρδία.
Τότε δεν ήξερα πως να

Τότε δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη μπροστά σε ακρο- χειριστώ την κατάσταση.
ατήριο. Η έκθεση ήταν ο εφιάλτης μου! Άρχισα να βρίσκω διάφο-
Ένοιωθα ένα πλήθος ματιών να είναι έτοιμα να με κατα- ρες δικαιολογίες, ώσπου
σπαράξουν. Ήξερα κι έτρεμα ότι αν έκανα σαρδάμ θα γε- ήρθε η απόλυση. Σήμε-

λούσαν μαζί μου κάποιοι και δεν το επέτρεπα στον εαυτό ρα, ·Á·Ë̤ÓÔ Ìo˘
μου να το ζήσει αυτό. Αν γινόταν κάτι τέτοιο θα κοκκίνιζα Ï¿ıÔ˜ είσαι σύμμαχός
κι αυτό θα γινόταν ακόμη χειρότερο. μου και κατάλαβα ότι

Δεν άντεχα το τσαλάκωμα, πόσο ευάλωτη γινόμουν αν δεν είμαι ανθρώπινη
στα σχόλια των άλλων ή ακόμη (αχ πολύ περισ- (κι άνθρωποι είμαστε
σότερο θυμάμαι) στο βλέμμα τους όταν δεν είχε και λάθη κάνουμε) δεν