Page 39 - mag_69
P. 39

από τη Δήμητρα Σταύρου

                                                                                  http://psyhismos.blogspot.gr/








                                                   Κατάλαβα ότι δεν είμαι παντοδύναμη, ότι δεν υπάρχει ζωή
                                                   χωρίς λάθη κι ότι πάνω σε αυτά χτίζεται αργά αργά η

                                                   σοφία.


                                                   Σε ευχαριστώ γιατί πια μπορώ να αστειευτώ και δεν με
                                                   πειράζει το αν η γκριμάτσα του προσώπου μου δεν θα το

                                                   δείχνει τόσο όμορφο όσο όπως όταν ποζάρω. Κόντευα να
                                                   πάθω αυχενικό από την πολλή πόζα πριν κάνω ψυχοθερα-
                                                   πεία και επιτέλους νιώσω καλά με τον εαυτό μου και τον

                                                   κόσμο γύρω μου.


                                                   Με έμαθες ότι δύσκολα μπορώ να ρεζιλευτώ αν σε αποδέ-
                                                   χομαι ως δυνατότητα στην ζωή μου.




               μπορεί μία παρουσίαση               Καλύτερα να δέχομαι τις επισκέψεις σου πότε πότε
               να είναι ζωντανή, αν-               για να με αφυπνίζουν και να με βάζουν να σκέφτο-
               θρώπινη η ίδια, και το              μαι, παρά να μην κάνω τίποτε γιατί σε φοβάμαι,                               39
               ακροατήριο να μην κοι-              όπως τότε που για δύο χρόνια είχα κλειστεί στο

               μάται.                              δωμάτιο μου μην παίρνοντας καμία απόφαση, μην
                                                   τολμώντας να πράξω τίποτα από το φοβερό άγχος

                                                   μην κάνω λάθος. Και η ζωή μου είχε βαλτώσει. Τότε
               AÁ·Ë̤ÓÔ Ìo˘ Ï¿ıÔ˜
               σε ευχαριστώ γιατί οργά-            απειλούσες με αφανισμό την ύπαρξή μου και ήθελα να
               νωσες καλύτερα τις άμυ-             είμαι αόρατη και περπατούσα ελαφριά για να μην ακού-
               νες μου στην κοινωνία και           γονται τα βήματά μου και να μην τραβώ βλέμματα. Αν και

               στις σχέσεις μου με τους            το ευχήθηκα πολλές φορές, η γη δεν άνοιγε να με καταπιεί
               άλλους. Από την στιγμή              κάθε φορά που δεν τα έκανα όλα σωστά. Βλέπεις ήμουν
               που  σε  αποδέχτηκα  άρ-            καλό παιδί πάντα και πάντα εκτελούσα τις επιθυμίες

               χισα να αρθρώνω και το              των γονιών μου. Δεν ήξερα καν αν εγώ η ίδια είχα
               "συγνώμη".                          επιθυμίες. Δεν υπήρχε τότε χώρος. Έκανα μόνο το
               Κι αυτό έκανε πιο ανθρώ-            σωστό, σαν στρατευμένη μάρτυρας του ιδεώδους.
               πινες τις σχέσεις μου με
               τους άλλους.                        AÁ·Ë̤ÓÔ Ìo˘ Ï¿ıÔ˜

               Τότε είπα και συγνώμη               δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το αδυσώπητο βλέμμα των
               και στον εαυτό μου για το           γονιών μου όταν πήρα εκείνον τον κακό βαθμό στην ιστο-
               πόσο αδυσώπητη ήμουν                ρία, στην δευτέρα γυμνασίου. Ήμουν απρόσεκτη, βλέπεις

               κάποτε με μένα αλλά και             κι επέτρεψα την είσοδο σου πολλαπλές φορές στο γραπτό
               με τους γύρω μου (γιατί             μου. Τότε είχες γίνει εχθρός μου. Κλείστηκα στο δωμάτιο
               αυτά τα δύο πάνε μαζί).             μου γιατί δεν ήθελα να σε ξαναδώ, δεν ήθελα να ξαναδώ
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44