Page 80 - mag_70
P. 80
ΓραφοΝτασ μΙα ΙστορΙα
Μία γυναικεία
υπόθεση
τον πατέρα μου να σπρώχνει τη μάνα και από το περίσσευμα της μοναξιάς,
μου στο κρεβάτι. Τότε αποφάσισα να που θα μοίραζαν σε κάποιες ανόητες
μην ανέχομαι να με πιέζουν, ούτε να όταν θ’ άγγιζαν το κορμί τους και την
με κυνηγούν. Δεν άντεχα να με επι- εμπιστοσύνη τους.
πλήττουν κάθε φορά προσπαθούσα Εγώ, προτιμούσα να μην βάφομαι, να
να κάνω κάτι διαφορετικό, ούτε να φοράω ολόσωμη φόρμα, να περπα-
υποτάσσομαι χωρίς εξηγήσεις. Δεν τάω μονοκόμματα και να βρίζω σαν
ήθελα να μαθαίνω καλούς τρόπους νταλικέρης, να μην πρέπει να είμαι
και να χαμογελάω σε κάθε γελοία φά- ταυτόχρονα στοργική, συντροφική
τσα, για να κερδίσω μία φιλοφρόνη- και ερωτική. Απαιτούσα να μην είμαι
ση. Μου ήταν δυσάρεστο να πονάω, πάντοτε διαθέσιμη, να μπορώ να αρ-
να αιμορραγώ, ν’ ασφυκτιώ και να νούμαι, να μην υπομένω σιωπηρά,
κλαίω, να θέλω να βρίσω και να μην να μην ντρέπομαι να φωνάξω όταν
επιτρέπεται. πονάω, να μη με στήνουν σε ρόλους
80 Και τώρα, εδώ που είχα φτάσει, μπο- πάνω και πέρα από τη αντοχή μου, να
ρεί να μην ξεχώριζα τι ένοιωθα αλλά βιώνω ότι θέλω, όπου και όπως μου
ήξερα καλά τι δεν ήθελα να νοιώθω. αρέσει, να μην πρέπει να γίνομαι πρό-
Θυμήθηκα πως μετά τα «Σαράντα» τυπο για τους «μετά από μένα». Ευχό-
της μάνας μου άπλωσα τις φούστες μουν να μη χρειάζεται να εξηγώ πως
της στο σύρμα με μανταλάκια. Όλη τη νοιώθω, τί με ενοχλεί ή τι επιδιώκω
νύχτα τις εξάγνιζε η βροχή· την άλλη για μένα, να μπορώ ν’ απομονώνομαι
μέρα δεν βρήκα καμία. Ακόμα ανα- όταν το επιθυμώ και να μη με βγάζουν
ρωτιέμαι αν τόλμησαν ποτέ να τις φο- στην άκρη, για απόσυρση, όταν δεν
ρέσουν οι γειτόνισσες. Εκτός αν τις με χρειάζονται.
είχε μαζέψει ο δοσάς, που πέρναγε Τα είχα πει και κάνα δυο φορές στη
μια φορά το μήνα από τη γειτονιά, ή μάνα μου αλλά είδα την απελπισία στα
κάποιοι γύφτοι από τα περίχωρα, που μάτια της και σταμάτησα τα πειράμα-
τριγύριζαν στην πλατεία τελευταία. Σε τα. Έτσι πορευτήκαμε: Εγώ να μάχο-
τελική ανάλυση δεν με ένοιαζε όποιος μαι την εξάρτησή μου από τη θηλυκό-
και αν τις είχε πάρει. Ήθελα να τις ξε- τητα και εκείνη να με αποκρούει με το
φορτωθώ, ν’ απαλλαγώ από την κα- επιχείρημα πως δεν είμαι αρσενικό.
κοτυχία που είχαν ποτίσει τόσα χρό- Την αλήθεια την παραδέχτηκε στα τε-
νια στο σκοτάδι της ντουλάπας –και λευταία της. Είπε πως έφταιγε η κλη-
θα τις ακολουθούσε εσαεί– καθώς ρονομικότητα από τη μεριά της. Στα
