Page 39 - mag_70

της Μαρίας Στρίγκου

https://meorio.blogspot.com/

Ο μπάρμπα Jung λέει στα γραφτά του, πως όποια απ’ τις

πλευρές του ανθρώπου δεν αγαπιέται απ’ τον ίδιον, αγρι-

εύει, αγρίμι γίνεται να τον φάει κι αυτόν κι όσους είναι

δίπλα του.

Δε γίνεται σου λέει να περπατάς στον κόσμο και να μη

σ’ αρέσει το δεξί σου χέρι, το αριστερό σου μάτι, η πλάτη

σου. Δε γίνεται να μην τ’ αγαπάς, να μη τα φροντίζεις.

Γιατί θα κακοπάθουν, θα ταλαιπωρηθούν, θα αρρωστή-

σουν και μαζί μ’ αυτά θα αρρωστήσεις κι εσύ.

Όπως το σώμα μας έτσι και η κοινω- Συνέχεια στην παρατήρηση σ’ έχει,
νία μας. Πώς γίνεται να προσέχεις μη αυτό και όχι εκείνο και τέτοια χα-

μόνο τους άσπρους, τους Ευρωπαί- ριτωμένα. Παρ’ όλα αυτά η δουλειά 39
ους, τους «φυσιολογικούς»; Πώς γί- του είναι αμείωτη, θες το σημείο, θες

νεται να απορρίπτεις όλα όσα δεν κα- η αφηρημάδα των πολλών, όλους μας
ταλαβαίνεις; Δεν καταλαβαίνεις ότι ξελασπώνει κατά καιρούς. Δεν το πε-

έτσι απορρίπτεις κι ένα κομμάτι του ρίμενα λοιπόν, αυτός ειδικά ο τύπος, ο
κόσμου που μέλος του είσαι κι εσύ; ζοχαδιακός, να φέρει λόγω των ημε-

Δε νιώθεις πως έτσι συντελείς στη ρών, Βαλεντίνος ο άγιος ντε, αυτές τις
γέννηση των αγριμιών που λέγαμε; τρισκατάρατες σοκολάτες. Που έχουν

Κι ύστερα; Τι θα γίνει ύστερα; Όταν φωτογραφία του κόσμου τα παράξε-
τα αγρίμια διεκδικήσουν το μερίδιο να. Γυναίκες με γυναίκες, άντρες με

της ζωής που τους ανήκει; άντρες, ανάπηρους με υγιείς, άσπρους
Στη γειτονιά μου είναι ένα περιπτε- με μαύρους. Τα ύστερα του κόσμου!

ρομπακαλικομανάβικο, από τα τελευ- Λέω τον παμπόνηρο τον έμπορα τι
ταία απομεινάρια μιας εποχής, που σκέφτηκε, μπροστά στο κέρδος του

μια τρύπα μπορεί να είχε από αυγά δεν υπολογίζει ούτε ξινίλα ούτε τίπο-
φρέσκα, από πούρα εκλεκτά μέχρι τα.

κουβαρίστρες και μανταλάκια. Ο τύ- Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν μπήκα
πος που το δουλεύει είναι ξινός, μί- στο μαγαζί του να τον πειράξω.

ζερος με τα σκυλιά, εχθρικός με τους «Έγινες μοντέρνος κι εσύ ε; Μπράβο!
ξένους, δύστροπος με τα παιδιά. Είναι κι οι μέρες τέτοιες, πώς αλλιώς;»