Page 117 - mag_72

της Λίλλυς Παπασπυροπούλου

επίπεδο την ταινία, όπου
διαπλέκονται το πνεύμα

της Ιστορίας και η συναι-
σθηματική αντίδραση του
Νιλ σε αυτήν». Για πολ-

λούς κριτικούς και θε-
ατές, η καλύτερη ταινία

του Τζάρμους, που εδώ
φτάνει στα άκρα αυτό που
ονομάζεται « κριτική του

γουέστερν», κρατώντας
το σκελετό της για να δι-
ακωμωδήσει το μύθο του

Γουέστ και τις συμβάσεις
του κινηματογραφικού
είδους που αναφέρονται

σε αυτό. Από την άλλη 117
όμως, αντί να δώσει μια

σύγχρονη ειρωνική πα-
ραλλαγή του γουέστερν,
παίρνει τον αντίστροφο

δρόμο: μια επιστροφή στις
ρίζες του, πριν την κωδι-

κοποίηση του είδους, μια
αλλαγή της λευκής ματιάς
για την Άγρια Δύση, για να

περιπλανηθεί στα ενδότε-
ρα του αμερινδικού πο-
λιτισμού, προσφέροντάς

μας ένα στοχασμό ποιητι-
κό και κωμικοτραγικό της
πνευματικής μεταμόρφω-

σης ενός ανθρώπου στο
πέρασμά του από τη ζωή

στο θάνατο.