Page 115 - mag_72
P. 115
της Λίλλυς Παπασπυροπούλου
115 115
Ο πρώην λογιστής, παραζαλισμένος από πλανώμενη ψυχή του λογιστή-ποιητή.
τον πόνο και την πείνα, ένας ζωντανός- Φύλακας- άγγελος αλλά και άγγελος-
νεκρός, επιτελεί σαν υπνοβάτης το έργο εξάγγελος ή ψυχοπομπός, ο Κανένας εί-
του, αυτό του εμπνευσμένου προφήτη. ναι μια φιγούρα της Θείας Πρόνοιας και
Βλέπει αυτό που έβλεπε ο ποιητής, την της αρχαίας τραγωδίας. Όσο για τον Τζόνι
οδύνη του κόσμου, την κόλαση της εμπει- Ντεπ, στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή
ρίας, το ρημαγμένο ινδιάνικο τοπίο γεμά- του, ο Τζάρμους βρίσκει το ιδανικό του: «
το από τα σημάδια του θανάτου, κρανία, έχει αυτή τη λευκότητα που σου έρχεται
ξασπρισμένα οστά, πτώματα, κατεστραμ- να το γεμίσεις με γκράφιτι», ή μιλώντας
μένες ινδιάνικες σκηνές. Το Φανταστικό, για τον Μπλέικ,« το πρόσωπό του είναι
εισάγεται στην ταινία με το πρόσωπο του σαν μια λευκή σελίδα, όπου όλος ο κό-
Κανένα: εμφανίζεται από το πουθενά, σμος θα ήθελε να γράψει από κάτι». Το
στην αρχή σαν θαμπή εικόνα στη διατα- λείο πρόσωπο με τα κανονικά χαρακτηρι-
ραγμένη όραση του τραυματία και εξαφα- στικά του Ντεπ, είναι όντως μια λευκή σε-
νίζεται στο τέλος με τον ίδιο απρόσμενο λίδα, θυμίζοντας με την απάθειά του αυτό
τρόπο, αφού επιτέλεσε την αποστολή του. του Μπάστερ Κίτον. Απάθεια φαινομενική
Δεν είναι κανένας, ούτε πηγαίνει πουθε- όμως που δε στερείται μιας μεγάλης πλα-
νά, ζει μόνο για να συναντήσει την περι- στικότητας, μπορεί να δεχτεί οποιοδήποτε
