Page 61 - mag_73
P. 61
της Μαριάννας Κουμαριανού
Έτσι, λοιπόν, πίστη ορίζεται ως «η Οφείλω να ομολογήσω ότι κι εγώ έχω
αποδοχή της ύπαρξης και της παρου- περάσει από περιόδους με μια τέτοια
σίας ανώτατου όντος, η θρησκεία ή τάση: να ελπίζω ότι… Και αυτό που
το θρησκευτικό δόγμα», με τον ορι- έχω διαπιστώσει με αυτή τη στάση εί-
σμό αυτό να έρχεται δεύτερος. Σε ναι ότι βγάζουμε τον εαυτό μας έξω
άλλον ορισμό, πίστη είναι «η πεποί- από το να ζούμε, μας βάζουμε σε μια
θηση, η βεβαιότητα, η σιγουριά που αναμονή.
έχει κάποιος για κάτι» και σε άλλον
ορισμό, πίστη είναι «η σταθερή εμμο- Πόσες φορές έχουμε ακούσει φράσεις
νή και προήλωση σε κάτι». όπως «ζήσε τη στιγμή», «σταμάτησε να
ζεις τη ζωή των άλλων» και άλλα παρό-
Θα ήθελα να μείνω στους δύο λιγό- μοια που δεν είναι άλλο από μια έκκλη-
τερο γνωστούς ορισμούς, ή μάλλον ση να σταματήσουμε να βασιζόμαστε
στους δύο ορισμούς που αγνοούμε, σε άλλους (θεούς ή/και ανθρώπους)
ξεκινώντας και περνώντας όμως και για την ευτυχία μας και να πάρουμε τη
από τον πρώτο. ζωή στα χέρια μας ορίζοντας την κάθε
στιγμή. 61 61
Ο πρώτος ορισμός (η πίστη σε θεό)
έχει μια κατεύθυνση από εμένα προς Έτσι, ερχόμαστε στον δεύτερο ορισμό
κάτι εξωτερικό που προσπαθώ να όπου πίστη είναι η βεβαιότητα και η σι-
προσεγγίσω. Είμαι εγώ και είναι και γουριά που έχω για. Πώς θα σας φαι-
«κάποιος» στον οποίο πιστεύω ότι νόταν αν αυτή η πίστη ήταν μια πίστη
υπάρχει εκεί και βασίζομαι σε αυτόν, στον εαυτό και τις δυνατότητές του;
κάποιος στον οποίο εναποθέτω και Μια πίστη που καλλιεργείται από την
παραδίδω (τι;) ή εναποτίθεμαι και αδιάκοπη συνδιαλαγή και ύπαρξή μας
παραδίδομαι περιμένοντας κάτι από μέσα στον κόσμο – μέσα στα πράγμα-
αυτόν. τα.
Καλώς ή κακώς, βλέπω πολλούς αν- Γιατί να πιστεύω σε κάτι έξω από εμέ-
θρώπους που κινούνται και (αυτό) να αντί να έχω την πίστη ότι μπορώ
καθορίζονται από μια τέτοια στάση. εγώ να αλλάξω, να ορίσω, να κατα-
Θέλοντας ή μη, συχνά υιοθετούμε τέ- φέρω κ.ο.κ.. Είμαστε σε μια κοινω-
τοια στάση και μπαίνουμε σε μια δια- νία που έχουμε γαλουχηθεί στο να
δικασία να ελπίζουμε ότι κάτι θα πάει υπακούμε, να συμμορφωνόμαστε, να
αλλιώς, κάτι θα γίνει αλλιώς, κάτι θα ακολουθούμε το κοινά αποδεκτό αλλά
αλλάξει (είτε αυτό περιλαμβάνει μια και να επιθυμούμε το κοινά αποδεκτό,
θεία ενέργεια είτε όχι)… ενώ κάτι άλλο μπορεί να θεωρηθεί ως
έπαρση, θράσος, έλλειψη σεβασμού
