Page 85 - mag_74
P. 85
του Βελισάριου Θώδη
Κι έτσι απότομα ήρθαν τα σύννεφα, το να που πίστευες ότι θα στέγνωναν. Και
‘χε πει κι ο Θάνος πως θα ‘ρθουν αλλά μετά τρέχεις ακόμα πιο γρήγορα για να
δεν τα περιμέναμε ξανά τόσο σύντο- φωνάξεις το παιδί και να του πεις να
μα, δεν περιμέναμε να μας προδώσει μπει γρήγορα μέσα γιατί έπιασε μπό-
πάλι ο ήλιος, λέγαμε θα συνεχίσει να ρα, κι εκείνο τρέχει να καλυφθεί, τρέ-
λάμπει, είχαμε δει που τελευταία έλα- χει αλλά μουσκεύεται… στενοχωριέ-
μπε τόσο δυνατά κι είχαμε αρχίσει να σαι φοβάσαι μην κρυώσει, κι εκείνο
πιστεύουμε πως πάντα θα ήταν έτσι, στενοχωριέται γιατί έχασε το παιχνίδι
γιατί κανείς μας πια δεν θα ‘θελε τα του. Μπαμπά γιατί πρέπει να βρέχει;;
σύννεφα, ξέρεις αυτά που μας βα- Καλά δεν ήμασταν τόσο καιρό με τη
ραίνουν, μας μαυρίζουν τη ψυχή όταν λιακάδα μας;; Τι τον έπιασε ξαφνικά
Ξαναρθαν στέκονται από πάνω μας έτσι επιβλη- τον παλιόκαιρο και βρέχει αναρωτιέ-
τικά κι είναι έτοιμα να σε καταβρέξουν
ται το παιδί;
ανα πάσα στιγμή.
Κι άντε να του εξηγήσεις… είναι δύ-
τα σύννεφα... Και άντε πάλι τώρα να βρεις απάγκιο, σκολο πράγματι να του πεις πως εκεί 85
άντε πάλι να τρέξεις να μαζέψεις ότι εί-
που το πρωί έσκασε δειλά δειλά ο
χες αφήσει έξω με την ελπίδα πως θα
στέγνωνε, γιατί το βλέπεις πύκνωσαν ήλιος, και πιο αργά άρχισε να λάμπει
ολόχρυσος πάνω απ’ τα κεφάλια μας,
τα σύννεφα κι όπου να ‘ναι θα ‘ρθει και λέγαμε ωραία μέρα και σήμερα,
κι η βροχή, δεν είναι μακριά, ακούς μπορούμε να ονειρευτούμε και να ελ-
εξάλλου τα μπουμπουνητά σαν “ιαχές πίζουμε πως έχουμε να κάνουμε και
όχλου” ή μήπως είναι όντως όχλος, πάλι πολλά, ξαφνικά ξανάρθαν τα σύν-
αυτός ο κατευθυνόμενος, ατσού- νεφα και μετά από λίγο άρχισε να βρέ-
μπαλος κι απαίδευτος όχλος και κάτι χει. Πώς να του το εξηγήσεις; Ακόμα
δεν ακούω καλά; Όχι, όχι δεν μπορεί κι εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να το εξη-
μπουμπουνίσματα είναι γιατί έρχεται γήσεις στον εαυτό σου, δεν μπορείς
η βροχή και πρέπει να μαζέψω τελι- καν να καταλάβεις αυτή την απότομη
κά ότι πίστευα πως πέρασε η ώρα και μετατροπή του καιρού, όπως δεν μπο-
θα στεγνώσει όπου να ‘ναι, λίγο ακόμα ρείς να καταλάβεις κι αυτός που σου
ήλιο ήθελε, λίγο ακόμα γαμώτο. λένε “εμένα μ’ αρέσει η συννεφιά και
Και πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες, και η βροχή” ή οι ακόμα πιο σκληροί “μ’
τρέχεις να μαζέψεις ότι έχει απομείνει αρέσει ο χειμώνας”… μα πως γίνεται;
κρεμασμένο στα σχοινιά, ξέρεις εκεί- Πως γίνεται να σ’ αρέσει ο χειμώνας
