Page 86 - mag_74
P. 86

ΣΚΟΡΠΙεΣ ΣΚεΨεΙΣ                                 του Βελισάριου Θώδη











               κι η βροχή; Βρέχει και κλείνεσαι μέσα,                Δυναμώνεις το ραδιόφωνο και λες,

               βασικά κλείνεσαι μέσα σου, σκοτει-                    άκου μικρό μου και τραγούδα μαζί
               νιάζεις, μιζεριάζεις και δεν βλέπεις                  μου, αλλά τραγούδα δυνατά για να μας

               διέξοδο γιατί λες όπου κι αν πάω θα

               ‘ναι όλα μούσκεμα.                                    ακούσουν κι άλλοι, και να αρχίσουν κι
               Πρέπει να του δώσεις μια πειστική                     εκείνοι να τραγουδούν,  γιατί αν ενω-

               εξήγηση όμως… άκου να δεις μικρό                      θούμε πολλοί μαζί και το τραγουδή-

               μου, υπάρχουν φορές που πολλές                        σουμε δυνατά, να ξέρεις θα φοβηθεί
               φορές ο ήλιος είναι τόσο δυνατός και                  κι η συννεφιά κι η βροχή και θα ξα-

               έχει πάρα πολύ ζέστη, τόση ζέστη που                  νάρθει ο ήλιος μικρό μου και θα συνε-

               κάποιοι δεν μπορούν να την αντέξουν
               και αρχίζουν και λένε άντε ρίξε καμιά                 χίσεις αμέριμνο το παιχνίδι σου, για-

               βροχή να δροσίσει λίγο, φύσα λίγο να                  τί δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά στη

               μην έχει τόση ζέστη… μα είναι δυνα-                   ζωή μου από το να σε βλέπω να παί-
   86          τόν ρε μπαμπά, καλοκαίρι έχουμε, ας                   ζεις και να ονειρεύεσαι… πάμε λοιπόν

               πάνε  να κάνουν μια  βουτιά  να δρο-                  δυνατά;; Ναι μπαμπά πάμε!

               σιστούν, όχι να φύγει ο ήλιος μας…
               γιατί εμένα δηλαδή πρέπει αυτοί που

               ζεσταίνονται να μου κόψουν το παι-                    “Κι εσύ να λες, πως δεν πειράζει,

               χνίδι με τους φίλους μου; Γιατί πρέπει                θα ξανάρθουν οι πιο καλές μας, οι
               να μας κόψουν τα όνειρα που κάνου-                    στιγμές, το φως θα αδράξουν

               με κανονίζοντας για το τι παιχνίδια θα                Κι εσύ να λες πως θα ξανάρθουν

               παίξουμε αύριο; Και πάλι πρέπει να                    Κι εσύ να λες πως θα ξανάρθουν”*
               δώσεις εξήγηση…





















               * Το κείμενο είναι εμπνευσμένο από το τραγούδι “Ξανάρθαν τα σύννεφα” του Θάνου Ανεστόπουλου και
               είναι αλληγορικό.
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91