Page 37 - mag_75
P. 37
της Μαρίας Στρίγκου
https://meorio.blogspot.com/
Άνοιξα το βιβλίο που κρατούσα σε μια μούστο, να γίνουν κρασί, να σερβιρι-
τυχαία σελίδα, το έκανα συχνά αυτό στούν σε ποτήρια κρυστάλλινα, σε πο-
λες κι ήθελα να εκμαιεύσω τα «μυστι- τήρια πήλινα, να συντροφέψουν γιορ-
κά» μηνύματα του Σύμπαντος, φρά- τές και γλέντια, να μουλιάσουν τον
σεις και λέξεις που ερχόντουσαν εξ πόνο ή τη χαρά μας, να μας μεθύσουν
ουρανού να ξεκλειδώσουν ή τις στα- δημιουργικά.
ματημένες μου σκέψεις ή τις αμφίβο- Κανείς αδερφέ.
λες αποφάσεις μου. Γίναμε κυνηγοί αλλά και έρμαια, μιας
Πριν καλά - καλά αρχίσω να διαβά- επιφανειακής αριστείας που απέχει
ζω σταμάτησα απότομα και σήκωσα πολύ απ’ την ουσία της ζωής. Άσχη-
το βλέμμα μου στον ουρανό. Είχε ένα μα διαβασμένοι είμαστε φίλοι μου και
φωτεινό μπλε χρώμα, φωσφόριζε μακριά από τα πραγματικά sos.
σχεδόν και ακουμπούσε απαλά στην Για στήσε αυτάκι κι άκουσε γύρω σου.
πλάτη μου σαν στοργική αγκαλιά. Που κατοικεί η ευτυχία; Ποιος τη συ-
Σεπτέμβρης ξανά, ήταν λες κι ένιω- ναναστρέφεται; Πότε επισκέφτηκε
θα το χέρι του θεού να με σπρώχνει εσένα για τελευταία φορά; θυμάσαι; 37
απαλά και να μου λέει προχώρα. Είχε Η θάλασσα ζεσταμένη απ’ το χρυσαφί
όμως τόση ησυχία αυτή η παραίνεση, χρώμα του ήλιου σ’ αναζητά για τα χά-
τόση γαλήνη. δια του αποχαιρετισμού, είναι πεντα-
Απ’ όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας κάθαρη και γαλήνια αυτή την εποχή,
οι περισσότεροι, ο Σεπτέμβρης είναι τα λιτριδάκια της λάμπουν σαν πολύ-
ο μήνας της μουρμούρας, της αγωνί- τιμες πέτρες. Η μυρωδιά της βροχής
ας, του σφιξίματος στο στομάχι, της σου γαργαλάει το σβέρκο με μικρές
απώλειας της χαράς των παιχνιδιών. ανατριχίλες. Τα σύννεφα πασχίζουν
Σχολείο, σπουδές, επιστροφή στη να φτιάξουν για πάρτη σου τα αρτιό-
δουλειά, νέοι στόχοι, νέες συνθήκες, τερα έργα τέχνης το δειλινό.
προσαρμογή. Τι άσχημη λέξη! Κοίτα γύρω σου και απόλαυσε. Αυτά
Ένα ανοιχτό κλουβί και στην άκρη είναι τα σημάδια που ζητάς. Οι μικρές
του ένα ακαταμάχητο δόλωμα, μάθε, χαρές της ζωής που ξεχειλίζουν απ’
πάρε, πιάσε, πέτυχε, απόκτησε, κέρδι- όλα τα κλουβιά της αυστηρότητας και
σε, ξεπέρασε, ξεχώρισε. σου θυμίζουν για ποιο λόγο αξίζει να
Τόσες λέξεις που κανένας μας δεν ζεις. Για την ομορφιά που απλώνεται
σκέφτηκε να τις πιάσει με μια απόχη και σε κατακτάει. Για την ομορφιά και
έναν Σεπτέμβρη και να τις αδειάσει τη γαλήνη.
μέσα στο πατητήρι, να μπλέξουν με το Καλή αρχή!
