Page 77 - mag_77
P. 77
της Κατερίνας Γεμελιάρη
παρασύρουν σε ένα ταξίδι μακριά πως τα άφησε ο Άη Βασίλης για εμάς.
από το σαλόνι του σπιτιού μου. Σε μια Μετά περίμενες έξω από το κλαμπ
χώρα που δεν υπάρχει θάνατος, δεν τα ξημερώματα για να μας γυρίσεις 77
υπάρχουν δάκρυα, δεν υπάρχουν σπίτι, κι αν σε στήναμε στο κρύο ποτέ
πρέπει, άνθρωποι ευτυχισμένοι ξε- δεν μας μάλωσες! Ήθελες μονάχα
χύνονται στους δρόμους, τολμούν να να περνάμε καλά, να γλεντάμε και
αγαπήσουν, να αγαπηθούν, τολμούν να αγαπιόμαστε… Δεν γνώρισα άν-
να ρισκάρουν, να θυσιάστουν τολ- θρωπο να πάλεψε τοσο γενναία αυτή
μούν, διάολε, να προφέρουν το εμείς τη νόσο, άνθρωπο που χαμογελούσε
περήφανα χωρίς καμία υποψία ιδι- μέχρι και τη τελευταία μέρα.
οτέλειας, χωρίς δόλο, χωρίς δούναι
και λαβείν! Σηκώνω το ποτήρι με το ουίσκι στον
αέρα, χρόνια πολλά, καλά Χριστού-
Ήμουν μικρή, μας κατέβαζες στη θά- γεννα μας λείπεις πολύ αλλά δεν θα
λασσα και έκανες πάντα υπομονή ξεχάσουμε ποτέ το χαμόγελο σου.
μέχρι να ξεφορτώσουμε και το τε-
λευταίο φτυάρι από τα παιχνίδια μας. Καλά Χριστούγεννα με καρδιές ζε-
Περίμενες πάντα με την ίδια υπομονή στές από την αγάπη. Δεν χρειάζο-
να σταματήσουμε τις βουτιές για να νται δώρα, ακριβά ρούχα, λαμπερά
γυρίσουμε σπίτι, τέτοιες μέρες έτρε- στολίδια χρειάζονται άνθρωποι που
χες πάντα να βρεις τα δώρα και σκα- γνωρίζουν να αγαπάνε!
ρωνες χίλια κόλπα για να μας πείσεις
