Page 76 - mag_77
P. 76
λοΓΙΑ-ΑΓΓΙΓμΑΤΑ
Μια σταλια
Χριστούγεννα
Φέτος αυτή η γιορτή έρχεται φορτω- να κάνω όνειρα; Πως βούλιαξα μέσα
μένη με μια νοσταλγία και μια θλίψη στα πρέπει… Πως αφήνω τη ζωή να
76 λίγο πιο έντονη απ ότι συνήθως. Μέσα ξοδεύεται σε οσα δεν έχουν ουσία;
στο μυαλό μου σκέψεις κουβάρι μαζί Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους
με τα στολίδια και τα χριστουγεννιατι- «έστησα» γιατί ακολουθούσα τα πρέ-
κα γλυκά. Σαν να σιχάθηκα φέτος τη πει μου. Πόσες φορές είπα στη φίλη
χρυσόσκονη, τα φανταχτερά στολίδια, μου θα βγούμε και τελικά βρεθήκαμε
σαν να έχω ανάγκη από μια «φάτνη» με αφορμή μια απώλεια… κι έπεσα
λιγάκι να ξεκουραστώ από την ακατά- στην αγκαλιά της κι έκλαψα σαν μι-
σχετη πολυλογία των ημερών. Σαν να κρό παιδί γιατί στο δύσκολο δρόμο
θέλω να ζυγίσω όσα κρατώ στα χέρια που περπατούσε τόσο καιρό ήμουν
μου και να πετάξω εκείνα που γυαλί- μια νοητή παρουσία…. Δεν είχα λόγια
ζουν για να ανασάνουν όσα κρατούν να της πω… δεν υπήρχε τίποτα για να
ζέστη την καρδιά μου τις κρύες μέ- ζεστάνει τη καρδιά της…!
ρες! Περνάνε τα χρόνια γαμώτο κι αντί οι
Ανατρέχω στο παρελθόν και προ- ρυτίδες να μας γεμίζουν σοφία μας
σπαθώ να με βρω ευτυχισμένη, πότε αφήνουν το ίδιο ανόητους, το ίδιο επι-
ήμουν; Με ποιους ήμουν; Πόσα είχα φανειακούς… το ίδιο επιπόλαιους!
δικά μου; Πόσα έχω τώρα; Πόσα κομ- Κλείνω τα φώτα και χαζεύω το στολι-
μάτια του εαυτού μου τροχισα με τη σμένο δέντρο, αφήνω το λαμπύρισμα
βία για να τα αποκτήσω; Πότε ξέχασα από τα φωτάκια και τα στολίδια να με
