Page 55 - mag_77
P. 55
της Μαρίας Στρίγκου
https://meorio.blogspot.com/
BANKSY
Τίποτα δεν είχε αλλάξει στο νησί, ούτε για λίγο ή για περισσότερο τα μετα- 55
οι δρόμοι, ούτε τα κτίρια, τίποτα δεν ναστευτικά πουλιά.
ήταν ίδιο όμως. Κι ήταν κι εκείνοι, οι Είδα από μακριά τις καλαμιές να σα-
άλλοι άνθρωποι, που τους ξέβραζε λεύουν στο χειμερινό ψύχος, τα κου-
η θάλασσα, περισσότεροι από ποτέ, βούκλια των παρατηρητών, τα μικρά
στους δρόμους, στα πάρκα, στα πα- δρομάκια που διασχίζαν τα τεχνητά
γκάκια, στα γρήγορα φαγάδικα, στη κανάλια. Ένα σμήνος φλαμίνγκο με
μέρα του τρεξίματος, στη νύχτα της υποδέχτηκαν σηκώνοντας τα κε-
αμαρτίας. φάλια τους αδιάφορα, παρακεί δυο
Αποφάσισα – μέσα από ένα συνεχές τρεις καστανόχηνες, δυο αβοκέτες,
πήγαινε έλα σε γραφεία και δημόσιες ένας καλαμοκανάς, πού ήταν το υπό-
υπηρεσίες – πως δεν ήθελα άλλο να λοιπο σινάφι του αναρωτήθηκα, τρεις
κλειστώ στους κομψούς λαγόνες της λευκοπελαργοί, κάτι μικρά φτερωτά
πόλης, ήθελα να βγω παραέξω, να ίσαμε χουφτίτσες μωρών.
βυζάξω τα στήθια του νησιού, να βυ- Ξεκουράζονταν, τσιμπολογούσαν,
θιστώ στον αφαλό του. Μια λυπημένη μαζεύανε δυνάμεις για να συνεχί-
βόλτα, αυτό ήθελα και το νοικιάρικο σουν το ταξίδι τους. Κι ήταν όλη αυτή
αμάξι μ’ έβγαλε στο ίσωμα της Καλ- η μελαγχολία του ενδιάμεσου που
λονής, λίγο πριν να μπώ στο χωριό, τρύπωσε μέσα στα ρούχα μου και
στον υδροβιότοπο που σταλιάζουν μου ‘φερε ανατριχίλα. Ένιωσα ξαφνι-
