Page 54 - mag_77

εΝΑσ μπΑμπήσ

54

τα αποδημητικά

είχα καιρό να επισκεφτώ την ιδιαίτερη πατρίδα μου, θες οι θά-

νατοι, θες οι πολλαπλές ασχολίες, θες που κανείς πια εκεί δεν με

περίμενε, δεν έπαιρνα την απόφαση να πάω. Δεν είναι και δίπλα

μωρ’ αδερφάκι μου, δώδεκα ώρες ταξίδι με το πλοίο, δεν το λες

και λίγο. κι άμα είναι καλοκαίρι την αράζεις στο κατάστρωμα

και ξενοιάζεις άμα όμως είναι χειμώνας και το άιγαίο αγριεύει,

τι κάνεις; λουφάζεις όπως όπως στην καρέκλα σου και περιμέ-

νεις να καλμάρει ο γέρο ποσειδώνας.