Page 97 - mag_78
P. 97
της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου
Εμφανίστηκε στη γειτονιά αρχές του νερό από το μπουκάλι τους· μόνο που
χειμώνα. Τα ηλιόλουστα μεσημέρια, έπρεπε να μάθει να το πίνει τρεχούμε-
πάνω στον τοίχο νεόδμητης οικοδομής, νο. Και το έμαθε. Έγινε μούσκεμα αλλά
προσπαθούσε να ζεστάνει το λιπόσαρ- τα κατάφερε. «Πολύ έξυπνο αυτό το
κο κορμί του. Ζούσε καιρό από την κα- σκυλί» είπαν τα αγόρια. «Και φιλικό»
λοσύνη κάποιων ελάχιστων φιλόζωων. συμπλήρωσαν τα κορίτσια, που το είχαν
Είχαν καταφέρει να κερδίσουν την εμπι- αγαπήσει. «Σαν γατί είναι μαλακό» είπε
στοσύνη του και να τρώει από τα χέρια ένα κορίτσι, χαϊδεύοντάς το. Οι άλλες
τους. Με τον καιρό δέχτηκε και το χάδι συμφώνησαν. Αν δεν είχαν τόσα όνειρα
τους. Όποτε τους έβλεπε έτρεχε κοντά να πραγματοποιήσουν μπορεί και να το
τους, γλύφοντας τα παπούτσια τους. έπαιρναν στην αυλή τους· για μέσα στο
Ύστερα, από καιρό ήρθαν οι άλλοι. Ήτανε σπίτι δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση.
νέοι, χαρούμενοι και φωνακλάδες· τους Η μαμά τους ήταν ανένδοτη.
έδειξε την εμπιστοσύνη του, κουνώντας Την άλλη μέρα, παρότι είχε συννεφιά, η
την ουρά του. Κάποια κορίτσια τον χάι- παρέα ξαναπήγε στην οικοδομή. Πάνω 97
δεψαν κιόλας. Γουργούρισε από ευχα- στη μάντρα της καθόταν και πάλι το
ρίστηση, που βρήκε άτομα της ηλικίας σκυλί, με μάσκα γάτας και μία καρδού-
του. Κάθισε κοντά τους και τον άφησαν λα στα πλευρά. Κάποια από τα αγόρια
να γλύψει ένα χαρτί από σοκολάτα, που παραξενεύτηκαν, κάποια άλλα περίμε-
είχε μείνει αρκετές ώρες μέσα στο σα- ναν τις αντιδράσεις των κοριτσιών για
κίδιο δίπλα στο καλοριφέρ. Κάποιος το μήνυμα. Αυτές κατάλαβαν αμέσως
αναρωτήθηκε αν τρώει πατατάκια κι σε ποια απευθυνόταν το δώρο.
άρχισε παιχνίδια μαζί του. Έβγαζε ένα Εκείνη τράβηξε δυο φωτογραφίες με
πατατάκι από το σακουλάκι του, το σή- το κινητό της και σηκώνοντας την κου-
κωνε ψηλά και το ζωντανό πήδαγε να κούλα της γύρισε να φύγει.
το πιάσει. Γέλαγαν οι υπόλοιποι με τα
χρατς, που ακούγονταν ανάμεσα από τις «Που πας, τώρα;» φώναξε ένα αγόρι.
μασέλες του, μέχρι που τελείωσαν και «Είσαι μεγάλος βλάκας» είπε χωρίς να
τα πατατάκια και τα χρατς. Κάποιος έρι- γυρίσει.
ξε την ιδέα και το σακούλι στα πόδια του Αυτή, θα μπορούσε να είναι η πραγμα-
για να γλύψει όσο αλάτι είχε απομείνει. τική ιστορία αυτού του όμορφου ζώου,
Τους άρεσε αυτό το σκυλί, ήτανε τόσο που από τη στάση του δείχνει να κατα-
φιλικό μαζί τους. Γι’ αυτό κι όταν έδει- λαβαίνει τη διαπόμπευση και ντρέπεται
ξε τη δίψα του, δεν του αρνήθηκαν το που εμπιστεύτηκε τους ανθρώπους.
