Page 101 - mag_78
P. 101
του Σπύρου Διαμάντη
και το πόσο αυτό δεν ήταν πια το δικό Ήδη άκουγαν το πρώτο νανούρισμα, το
σου ζητούμενο. κλάμα από τον πρώτο πυρετό κι από το
Δε μου άρεσε καθόλου που αμέσως πρώτο δόντι που θα έβγαινε, το τραγού-
μετά έβαλες κραγιόν, για να μη φανούν δι των πρώτων γενεθλίων που λέγεται
τα πληγωμένα ξεζουμισμένα σου χείλη. πάντα χορωδιακά, την κόρνα του πρώ-
Μου υπενθύμισες το πόσο σε ενδιέφε- του σχολικού.
ρε τελικά το αποτέλεσμα, φροντίζοντας Τότε βρήκα ευκαιρία να μετρήσω τη με-
προσεκτικά, να μη φαίνεται κανένα ταξύ μας απόσταση.
ίχνος από τη διαδικασία. Βγήκε ακριβώς όσο το άθροισμα των
Εντυπωσιάστηκα, που όταν φόρεσες ένα μηκών, των μέχρι τώρα αποτυχημένων
πιο φαρδύ άσπρο φόρεμα και ξάπλωσες ομφάλιων λώρων.
ανάσκελα στο κέντρο του στρώματος, Μάλιστα ήταν δεμένοι αλυσιδωτά, φτιά-
έγινες αμέσως η καρδιά της άσπρης ορ- χνοντας ένα τεντωμένο σχοινί που μας
θογώνιας επιφάνειας ένωνε.
που είχες φτιάξει χρησιμοποιώντας και Ήμασταν συνδεδεμένοι, αλλά αρκε-
δικό μου ψαχνό. τά μακριά πια για να μπορέσεις να με 101 101
Κι όλα αυτά, μόνο για να κοιμηθείς με ακούσεις να σου λέω, πως είναι κάπως
ασφάλεια και προσμονή. αδύνατο, να ελέγξεις κάτι που σε έχει
Με γοήτευσε που για μια ακόμη φορά, ελέγξει τόσες φορές.
για σένα έγινε πρωί, Είναι τόσο λυπηρό να σε βλέπω να συ-
μόνο όταν τα μπράτσα όλων αυτών των στήνεσαι ως μητέρα στα νεκρά μωρά,
εκτεθειμένων χεριών κατέληξαν 9 μη- χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Το πιο
νών αμνιακοί σάκοι. λυπηρό όμως απ’ όλα, είναι να λέω ότι
Τα μάτια σου άνοιξαν από μόνα τους. σ’ αγαπάω και να μην έχω βρει ακόμα
Ήσουν πιο όμορφη απ’ ότι συνήθως. τρόπο, να σε πείσω χωρίς να σε χάσω,
Τώρα χωρούσες ακριβώς στο φόρεμα, ότι είναι αρκετό να ζήσουμε μαζί με ό,τι
το στήθος σου είχε γεμίσει μέχρι πάνω μας έτυχε.
και το περιεχόμενο του ήταν πιο έτοιμο Κι ας χρειαστεί, για να ξαναέρθουμε
κι από σένα να μοιραστεί. κοντά, να τρώμε και οι δύο, μόνο από
Αφού έσκισες ένα ένα τα μπράτσα μου, τον αλυσιδωτό μας λώρο, γνωρίζοντας
θήλασες μηχανικά τα νεογέννητα, χωρίς αρκετά καλά, πως η δική σου πείνα δεν
να σε ενδιαφέρει είναι καθόλου διακριτική.
που πάλι κανένα δεν είχε κλάψει. Αλλά δες με. Είμαι διατεθειμένος να
Μάλλον δε θα το κατάλαβες, αφού τα κάνω όλη αυτή την απόσταση, ακόμα
δικά σου αυτιά είχαν προτρέξει. και νηστικός.
