Page 93 - mag_78
P. 93
της Δήμητρας Γιαννοπούλου
Χτυπάει το ξυπνητήρι· σταθερά στις επτά θα μιλήσεις με τη μάνα σου γιατί τώρα
και μισή. Πατάς "αναβολή", γιατί αυτό το έχεις δουλειά.
"άσε με λίγο ακόμα", σε ακολουθεί απ' το Και να που πέρασαν. Και φεύγεις πάλι
Δημοτικό κι ας έχεις περάσει τα τριάντα. βιαστικά, όπως ήρθες. Οδηγείς νευρι-
Μερικά λεπτά αργότερα, σηκώνεσαι και κά, στο φανάρι ανάβεις τσιγάρο κι επι-
τρέχεις στο μπάνιο, βρίζοντας που πάλι τρέπεις στο κεφάλι σου να γείρει λιγάκι
θα αργήσεις στη δουλειά. Βιαστικές προς τα πίσω. Έτσι, με την ψευδαίσθηση
κινήσεις, άγαρμπες. Καθώς ντύνεσαι, ότι το απολαμβάνεις. Ανάβει πράσινο,
έχεις βάλει τον καφέ στο μπρίκι να γίνε- κορνάρει ο από πίσω· πάντα ταυτόχρο-
ται, σε μια προσπάθεια να ξεγελάσεις το να συμβαίνουν αυτά. Φτάνεις στο σπί-
χρόνο. Κάθε πρωί, τα ίδια άγχη: Να μη τι, βρίσκεις να παρκάρεις σχεδόν απ'
χυθεί, να μη μπλέξεις στην κίνηση, να έξω και είναι η πρώτη στιγμή της ημέ-
μην ξεχάσεις τη γιορτή του τάδε, να μην ρας που νιώθεις πως η τύχη σε ευνο-
έχει νεύρα ο προϊστάμενος... εί. Τσάντα και παλτό στο αριστερό χέρι,
Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, ανάβεις τσι- ενώ με το δεξί ξεκλειδώνεις κι ανοίγεις
γάρο, ανοίγεις ραδιόφωνο. Μια γουλιά την πόρτα. Μόλις εκείνη κλείσει, ακου-
καφέ, μια τζούρα. Μια καφέ, μια τζού- μπάς πάνω της και αφήνεις να πέσουν 93
ρα. Πού και πού ψελλίζεις άρρυθμα απ'τα χέρια σου όσα κρατάς. Πατάς το
τους στίχους των τραγουδιών, μέχρι ένα πόδι με το άλλο, για να βγάλεις τις
να ακουστεί κάποια κόρνα και να σε γόβες και τότε θυμάσαι ότι ξέχασες το
επαναφέρει στην νευρική πραγματικό- super market... Αλλά θα μου πεις, εδώ
τητα. Φτάνεις, παρκάρεις, το ασανσέρ ξέχασες να ζήσεις...
είναι στον 5°. Δεν έχεις περιθώρια, το
"κόβεις" με τα πόδια ως τον 3° και το
"τάκα-τούκα" απ' τα τακούνια "κόβει" Είμαι η Δήμητρα Γιαννοπούλου κι είμαι λά-
τρης του καφέ, της νικοτίνης και των λέξεων.
την ησυχία του κτιρίου. Μπαίνεις, λες Με τις τελευταίες, η σχέση μας μετράει δύο
καλημέρα· επειδή πρέπει. Σε ρωτάνε δεκαετίες· και πλέον μπορώ να πω με σι-
τι κάνεις· επειδή πρέπει. Καθημερινοί γουριά πως είναι σχέση εξάρτησης. Αφελώς
διάλογοι/κονσέρβα. (Τώρα που είπα ρομαντική, γράφω στο χέρι και με μολύβι. Ο
"κονσέρβα", μη ξεχάσω να πάω super ηλεκτρονικός υπολογιστής πιάνει σκόνη και
market μετά. Τελείωσε το τυρί για τοστ χώρο στο γραφείο. Εθισμένη στη μυρωδιά του
και το μαλακτικό). Οι οχτώ ώρες μπρο- χαρτιού· χαϊδεύω βιβλία και υπογραμμίζω
στά σε μια οθόνη υπολογιστή, θα μοιά- ό,τι με "αναγκάσει" να το διαβάσω δεύτερη
φορά. Αγαπημένο μου και δανεισμένο απ'
ζουν με αιωνιότητα, αλλά θα περάσουν τον Νερούδα motto: " Έχω για τη ζωή μιαν
καθώς θα απορρίπτεις κλήσεις φίλων, αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ό,τι δεν
γιατί έχεις δουλειά. Θα απαντήσεις αρ- αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου, δε με εν-
γότερα στο μήνυμα, γιατί έχεις δουλειά, διαφέρει".
