Page 71 - mag_78
P. 71

της Χριστίνας Πομόνη


                                                                       https://tristanopd4822.wixsite.com/ifonlytonight







               Οι άνθρωποι είναι ψεύτες, ψεύτες και                  χειρότερα,  καρδούλες, σκυλάκια, και

               υποκριτές, ενδύονται τον μανδύα του                   μέλια στο Facebook, δήθεν σε ξέρουν,
               σωτήρα, γράφουν γλυκόλογα στους                       δήθεν σε νοιάζονται, βρες 300 ευρώ

               διαδικτυακούς τοίχους κι έπειτα ση-                   για την μιτοξανδρόνη, τι θα πει δεν

               κώνουν έναν τοίχο αληθινό, περνάνε                    έχεις ασφάλεια, ας πρόσεχες, ας μην
               καλά ενώ κλαίγονται πως δεν μπο-                      αρρώσταινες, ας μην έχανες τη δου-

               ρούν να είναι καλά, λένε πως δεν                      λειά σου, έτσι είναι η ζωή, μια πάνω,

               έχουν λεφτά αλλά πάνε παντού, φω-                     μια κάτω, υπάρχουν και χειρότερα,
               τογραφίζονται, γελούν, τάχα μου είναι                 λυπάμαι για σένα, αξίζεις πολλά, μην

               χάλια, αλλά δεν είναι, στην κατάθλιψη                 απελπίζεσαι, θα  βρεθεί λύση, αρκεί

               και τη σκοτεινιά ούτε εσένα τον ίδιο                  να μην είμαι εγώ αυτός που θα σου

               δεν αντέχεις, μήτε πλένεσαι, μήτε δια-                δώσω το χέρι μου να σε τραβήξω από
               βάζεις, μόνο κατεβάζεις τα χάπια σου                  το τέλμα.

               και τρως ό,τι σου αρέσει, αυτοί όμως                  Μην τους ξεσυνερίζεσαι, μην τους

               γελούν, πλένονται, πάνε διακοπές,                     κακιώνεις, μόνο φύγε μακριά τους.                          71
               και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι                   Πήγαινε στους άλλους, σ’ εκείνους

               νοιάζονται, ότι θέλουν να είσαι καλά,                 που σου στάθηκαν, σ’ εκείνους που

               φτάνει να μην χρειαστεί να σε βοηθή-                  δίχως να σε ξέρουν, σου έδωσαν,

               σουν, κάποιες  φορές, δεν απαντούν                    έστω ένα πιάτο φαγητό. Μ ‘αυτούς να
               καν στην απελπισία σου, δεν έχουν                     πας. Και μ ‘αυτούς να μείνεις. Για να

               καν την τόλμη να σου πουν δεν μπο-                    είσαι σίγουρος πως, την ώρα εκεί-

               ρώ να σε βοηθήσω, σου λένε με τη                      νη, θα αφεθείς σε χέρια ανθρώπινα,
               σιωπή τους να κόψεις τον λαιμό σου,                   κι όχι σε σάλια φιδίσια. Μ ‘αυτούς να

               βρες 700 ευρώ για την ιντερφερόνη,                    πας. Και μ ‘αυτούς να μείνεις.

               ποιος νοιάζεται, ας πρόσεχες, φιλαρά-
               κι, όλοι έχουμε τα ζόρια μας, εσύ είσαι

               δυνατός, μπορείς, έχεις περάσει και



               "Η Χριστίνα Πομόνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε οικονομικά, αλλά αποφάσισε να ασχο-
               ληθεί με το μεράκι της, τα βιβλία. Έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν ζει χωρίς μουσική,
               λατρεύει τη φωτογραφία, τον αθλητισμό, και τον σκύλο της. Κοιμάται λίγο και σκέφτεται πολύ. Σημείο
               αναφοράς της είναι πάντοτε η ψυχή. Τα τρία χρόνια παραμονής στην Αμερική έγιναν αφορμή για τη γέν-
               νηση του πρώτου της μυθιστορήματος "Σιωπή Σαν Όρκος" που κυκλοφόρησε το 2015 από τις Εκδόσεις
               Μίνωας. Το 2018 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά της "Αντέχεις;" (Εκδόσεις Μίνωας), ενώ το 2019
               το κοινό επέλεξε το «Αντέχεις;» για την βραχεία λίστα των βραβείων Public στην κατηγορία «Έκπληξη».
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76