Page 75 - mag_78
P. 75

του Aλέξανδρου Αραμπατζή                                                     ΒΙΒλΙοπΡοΤΑςεΙς











               λισμοί, χαμός. Πήρα μια λαχτάρα κι

               έγινα κατοστάρης από το φόβο μου,
               απορώ πως δεν κυνήγησαν κι εμένα

               ή  δεν  άρπαξα  καμιά  αδέσποτη  στα

               καλά καθούμενα.
               Μόλις έφθασα στο σπίτι μ' έπιασε

               φοβερός κοιλόπονος, έτρεξα στην
               τουαλέτα. Μέσα από τον φωταγωγό

               άκουγα φωνές, φασαρία, καρέκλες

               να πέφτουν, πιάτα να σπάνε. Ένας
               έξαλλος νεαρός από το πάνω διαμέ-

               ρισμα ούρλιαζε «Κωλομάνα, θεότρε-
               λη, ε θεότρελη». Φωνές ακατάληπτες,

               μια γυναικεία φωνή «Τι  σούκανα ρε,                   D.H. Lawrence

               τι σούκανα, έ:».                                      ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ                                  75 75
               Κάτω από την πόρτα κάποιος έρι-                       ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
                                                                     ΕΚΔΟΣΕΙΣ PrintA
               ξε ένα διαφημιστικό φέιγβολάν που

               έγραφε:                                               Μες στον ψυχαναλυτικό πυρετό των αρχών
               ΨΑΧΝΕΙ                                                τού 20ού αιώνα, ο Ντ. Χ. Λώρενς, το «χαϊδε-
                                                                     μένο παιδί» των φροϋδιστών, υψώνει τη φωνή
               ΨΑΧΝΕΙ                                                του ενάντια σ’ αυτό το ρεύμα και μαζί σ’ όλα

               ΨΑΧΝΕΙ                                                τα ρεύματα της εποχής, με δύο δοκίμια μάλλον
               και δεν βρίσκει                                       λογοτεχνικά παρά επιστημονικά. Πεπεισμένος
                                                                     πως «τέχνη ίσον αλήθεια», καταγράφει κι ανα-
               τι;                                                   λύει –με πάθος, κέφι και θυμό– όσα συνέλαβε
                                                                     κι εξέφρασε ως λογοτέχνης σχετικά με τα πιο
                                                                     θεμελιώδη ζητήματα: το άτομο, την κοινωνία,
                                                                     την ηθική, τον έρωτα, την παιδεία, τη ζωή και
                                                                     τον θάνατο.
                                                                     Μιλούσε συνεχώς, με πείσμα, για τον θάνα-
                                                                     το που ροκανίζει τον σύγχρονο πολιτισμό τής
                                                                     ύλης. Κι ακόμα κι αν μιλούσαν οι νεκροί, απά-
                                                                     ντηση σε όσα είπε δεν υπάρχει. Η Φαντασίω-
                                                                     ση του Ασυνείδητου, αυτή η κριτική τού σύγ-
                                                                     χρονου κόσμου, πρέπει να διαβάζεται ξανά
                                                                     και ξανά.
   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80