Page 74 - mag_78
P. 74

μΙΚΡες ΙςΤοΡΙες

                              κΑπΟτέ

                         ένΑ κΑπΟιΟ

                           ΑπΟΓέΥΜΑ


               Τότε, λοιπόν. Τότε. Αλλά τι είναι το                  Παρακολούθησα την ταινία ένα μι-

               τότε αν δεν είναι η μισοσβησμένη                      σάωρο περίπου, άκουσα μερικούς
               μπομπίνα μιας κινηματογραφικής μη-                    πυροβολισμούς να πέφτουν, έπεσε

               χανής που βρίσκεται ήδη πεταμένη                      και λίγο ξύλο, αλλά βαρέθηκα κι έφυ-

               σε μια αραχνιασμένη αποθήκη; Τους                     γα.
               δρόμους αυτούς τους περπάτησα χι-                     Στην οδό Μασσαλίας, περνούσε ένα

               λιάδες φορές, αλλά τότε τους περπα-                   τσούρμο με μαθήτριες και μία μου κά-
               τούσα αθώα, με πιο ελαφρά κι ευέλι-                   νει  τσαχπίνικα «γειά σου». Δεν την

               κτα βήματα, με νεανική αμεριμνησία.                   ήξερα, αυτή όμως εξακολουθούσε

               Ή μήπως η αμεριμνησία είναι ένα ευ-                   να μου χαμογελάει τσαχπίνικα. «Να
               χάριστο βίωμα που δεν βίωσα ποτέ                      μου γράψεις», της φώναξα. Άκουσα

               στη ζωή μου;                                          ένα μακρόσυρτο ούουουου, γέλια,
                                                                     χαχανητά που σβήσανε σε λίγο. Συ-

               Ανέβηκα στην βιβλιοθήκη της Ελ-                       νέχισα το δρόμο μου.

   74          ληνοαμερικάνικης Ένωσης. Εκεί ξε-                     Όλη μέρα τριγυρνούσα άσκοπα στην
               φύλλισα κάποια περιοδικά,  και για                    Αθήνα, μπαινόβγαινα σε καφετερίες,

               να  κάνω  εντύπωση  σε  μια  γκόμε-                   χάζευα τον κόσμο και τις βιτρίνες,

               να που γούσταρα,  δανείστηκα ένα                      χωνόμουν στο πλήθος, έφευγα  από
               βιβλίο του Φώκνερ  «New Orleans                       το πλήθος. Είχα την πετριά της ποί-

               sketches».  Δίπλα μου  καθόταν  ένας                  ησης τότε και προσπαθούσα να βρω

               τύπος, διάβαζε ένα βιβλίο που είχε                    ερεθίσματα για να γράφω.
               τίτλο «Στα δεξιά βαδίζει η Αμερική;».                 Όταν σκοτείνιασε κι επέστρεφα με

               Στρέφεται στον διπλανό του κι ανα-                    τα πόδια στο σπίτι μου, στην πλατεία
               φωνεί «Στα δεξιά βαδίζει η Αμερική,                   Βαρνάβα, στο Παγκράτι, περνώντας

               δεν σούλεγα εγώ, σα να το ήξερα».                     από  το  αλσύλλιο  δίπλα  στο  Πανα-

               Στο μεταξύ, σε μια διαμάχη που έγινε                  θηναικό Στάδιο, ακούω ουρλιαχτά,
               για ένα κάθισμα, καθώς μια μεσόκο-                    κραυγές, λυγμούς, χαμός. Ακούω:

               πη αμερικανίδα μιλούσε κι επιχειρη-                   «Πιάστε τους, Αστυνομία» και από το
               ματολογούσε με πάθος, αναφώνησε                       βάθος «θα μας πιάσετε τ' αρχίδια».

               εκ νέου : «Πω, πω πειθώ που σου την                   Μες στη σύγχυσή μου βλέπω ξαφνι-

               έχουν αυτοί οι Αμερικάνοι.»                           κά  4-5 άτομα να βγαίνουν μέσα από
               Στο AUDITORIUM έπαιζε ένα γου-                        τα δέντρα και να τρέχουν, ενώ πα-

               έστερν με τον Μάρλον Μπράντο.                         ράλληλα έπεφταν απανωτοί πυροβο-
   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79