Page 70 - mag_103
P. 70

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


                         Γιατί επισκευάζω

                τα λαγοκούνελα του Πάσχα




               της Αγάπης.                                           Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι ―

               Είναι η γιορτή της νίκης τής Ζωής                     πάλι― και κάτι άλλο.
               απέναντι στον Θάνατο. Ή, έστω, της                    Είναι μια εικόνα μετάβασης από την

               ελπίδας ότι η Ζωή μπορεί να νικήσει                   ζωή στον θάνατο που με έχει σημαδέ-
               τον Θάνατο.                                           ψει από την εποχή που πήγαινα στην

               Και τα Πασχαλινά λαγοκούνελα, ίσως                    πρώτη Γυμνασίου.

               λόγω  της  αθρόας  αναπαρωγής  τού                    Πήγαινα ακόμα σε Γυμνάσιο του Μα-
               είδους τους μέσω της αγάπης, της                      ρουσιού ενώ είχαμε ήδη μετακομίσει

               ερωτικής ―έστω― αγάπης, είναι                         οικογενειακώς στην Αθήνα, στην πε-
               συνυφασμένα, μαζί με πολλά άλλα                       ριοχή του Αγίου Νικολάου της οδού

               αναπαραγωγικά  (π.χ.  αβγά),  με  το                  Αχαρνών.
               Πάσχα. Πόση αγάπη έχουν μεταξύ                        Η μετακίνησή μου σπίτι-σχολείο-σπίτι

               τους την ώρα που αναπαράγονται τα                     γινόταν με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρο-
               λαγοκούνελα; Πόσο πιστή είναι αυτή                    μο (ΗΣΑΠ).

               η αγάπη; Πόσα χρόνια κρατάει; Ούτε                    Ένα  μεσημέρι,  γυρίζοντας  από  τον
   70          ξέρω και μάλλον δεν πρόκειται να το                   Σταθμό του Αγίου Νικολάου, πέρασα


               μάθω ποτέ. Αυτό που υποψιάζομαι,                      από ένα χασάπικο. Είδα φευγαλέα τον
               από καιρό, είναι ότι η ερωτική έλξη                   χασάπη, όρθιο, να κρατάει ένα κουνέ-

               (κάτι που μερικοί άνθρωποι ονομά-                     λι (νομίζω ότι ήταν κουνέλι επειδή το
               ζουν  «αγάπη»)  είναι  ο τρόπος που                   θεωρώ απίθανο να είχε πιάσει λαγό)

               έχει βρει η φύση για να αναπαράγο-                    από τα αυτιά με το αριστερό του χέρι.
               νται πολλά είδη.                                      Το κουνέλι κουνιόταν σπασμωδικά.

               Και επειδή εδώ και χρόνια έχω την                     Δεν μπορώ να πω ότι σπαρταρούσε.

               ―σε καμιά περίπτωση απολύτως βέ-                      Γύρισα το βλέμμα προς τον δρόμο
               βαιη― γνώμη ότι το μυστικό της ζωής                   όπου περπατούσα. Αλλά κάτι με έκα-
               είναι η συνέχιση της ζωής, ατομικά ή                  νε να ξανακοιτάξω την σκηνή με τον

               μέσω του είδους (ακόμα και ανάμε-                     χασάπη να κρατάει το κουνέλι. Και

               σα σε όντα που δεν έχουν βρει ή ανα-                  είδα τον χασάπη να κατεβάζει από-
               ζητήσει το μυστικό τής ζωής), τείνω                   τομα το δεξί του χέρι, που κρατούσε
               να σκεφτώ ότι με τις επισκευές μου,                   το ακονιστήρι (τώρα ξέρω ότι το λένε

               συμβάλλω, σε κάποιο βαθμό, στη συ-                    «μασάτι»), στη βάση των αυτιών του

               νέχιση της «ζωής» ενός είδους: των                    κουνελιού, στο σβέρκο του. Το κου-
               διακοσμητικών λαγοκούνελων του                        νέλι, με έναν μικρό σπασμό, πέρασε
               Πάσχα.                                                μέσα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75