Page 69 - mag_103
P. 69
του Κωστή A. Μακρή
Γιατί επισκευάζω
τα λαγοκούνελα
του Πάσχα
Μην δω Πασχαλινό κεραμικό λαγούδι με σπασμένο
αυτί. Και μάλιστα ―το καλό μου!― να διαβάζει κι ένα
βιβλίο.
Μην τύχει να δω Πασχαλινή κουνε- κάποια πρόσωπα ―εμού του ιδίου
λοοικογένεια που ενώ θα έπρεπε να μη εξαιρουμένου― που το έφεραν
ανεβοκατεβαίνει στην τραμπάλα της, στο σπίτι μας ή μας το πρόσφεραν. 69
να περιστρέφεται, να ακούγεται και Είναι μια παλιά ανάγκη μου να θέλω
μουσική (από εσωτερική λατερνίτσα) να δώσω νέα «ζωή» ή παράτα-
και να χαίρονται τα μικρά και μεγά- ση «ζωής» σε κάποια πράγματα. Αν
λα παιδιά που την βλέπουν και την υπάρχει ζωή στα πράγματα… Αλλά
ακούνε (κι εγώ, φυσικά), έχει χαλάσει ίσως και να υπάρχει· αλλιώς πώς
η βάση της, εκεί που ήταν προσαρ- του ’ρθε του ποιητή Βιργίλιου (αλλά
μοσμένο το κουρδιστήρι της, και ούτε και του Λάμπρου Πορφύρα) να γρά-
τραμπάλα κάνει, ούτε περιστρέφεται, ψει για τα «Δάκρυα των πραγμάτων»
ούτε μουσική ακούγεται. (Lacrimae rerum) στην «Αινειάδα»
Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τα επι- του; Ναι. Θέλω να παρατείνω την
σκευάσω. ύπαρξη ή την ―ας πούμε― «ζωή»
Θα κολλήσω το σπασμένο αυτί. σε αντικείμενα που δεν θέλουν ή και
Θα φτιάξω μια νέα ―ξύλινη― βάση αρνούνται (δική μου υποκειμενική
και θα προσαρμόσω στερεά το κουρ- θέαση τα «δεν θέλουν» και «αρνού-
διστήρι για να αντέξει το σύνολο πε- νται») να γίνουν σκουπίδια ή/και να
ρισσότερο από την αρχική κατασκευή. ανακυκλωθούν.
Δεν είναι τόσο η αξία του «πράγματος» Είναι και κάτι άλλο.
ή το γεγονός ότι είναι συνδεδεμένο με Το Πάσχα είναι γιορτή της Ζωής και
