Page 67 - mag_100
P. 67
της Μαρίας Στρίγκου
67
Οι πρώτες μέρες στην δουλειά μετά από στούμι, χαρτοφύλακα, λινό πουκάμισο,
διακοπές είναι βασανιστικές. Σαν να σε ακριβό ρολόι. Νόμιζε πως θα του ζη-
πιάνουν στην απόχη, ενώ κολυμπάς στο τούσε πληροφορίες για τα δρομολόγια,
πέλαγο και σε ρίχνουν να συνεχίσεις σε τέτοιοι κύριοι σπάνια ταξιδεύουν με το
μια γυάλα τόσηδα. Ό,τι ψάρι κι αν πι- μετρό, εκείνος όμως του χαμογέλασε
στεύεις πως είσαι, δεν το γλιτώνεις το και του έτεινε το εισιτήριο.
σοκ. Εκτός κι αν είσαι χρυσόψαρο.
«Μου περισσεύει, θα το θέλατε παρα-
Εκεί λοιπόν που πήγαινε να κατεβεί στο καλώ;»
μετρό, τρίτη μέρα δουλειάς μετά από
άδεια και κοιτούσε με οδύνη τα σκαρ- Στην αρχή δεν κατάλαβε. Νόμιζε πως
πίνια του, ονειρευόμενος γαλάζιες αμ- ήταν τίποτα διαφημιστικό μα ντράπηκε
μουδιές, τον σταμάτησε αυτός ο κύριος. να ρωτήσει. Βιαζόταν κιόλας μην αρ-
Κύριος κανονικός με τα όλα του. Κο- γήσει για χιλιοστή φορά. Έκανε να προ-
