Page 74 - magazine_84
P. 74
μΙΚΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ της Δήμητρας Ξενάκη
Τα φτερά
χισα να αραιώνω τ’ αγριόχορτα, να Καθαρίζω γύρω και μέσα μου και
μαζεύω τ’ αποτσίγαρα και τους καη- στέλνω ακόμα φιλιά στα παιδιά του
μούς τους. Έψαξα για άσπρη μπογιά κόσμου
και φως για να διώξω την κιτρινίλα. Χαμογελάω μόνη, στις γιαγιάδες και
Οι άνθρωποι με προσπερνούσαν. στους διαβάτες.
Όπως είχε κάνει κι εκείνος Μαζεύω στιγμές και ήχους από βή-
Δεν μ' έβλεπε κανείς. Τα λόγια μου ματα. Τα βάζω όλα κάτω απ' τα φτε-
δεν φύτρωναν, και τα χαμόγελα χά- ρά μου και τραγουδάω.
νονταν στις σχισμές του τοίχου. Τραγουδάω, κλαίω, γελάω , προ-
Είμαι ακόμα εκεί. Συνεχίζω να κα- σπαθώ να ξαναπετάξω.
θαρίζω και να ελπίζω, πως θα 'ρθει Αυτή είμαι.
το φως ν’ ασπρίσει τους τοίχους και Τι άλλο να σου πω;
την καρδιά μου. Θέλω να καθαρίζω τις γωνιές των
Όταν δεν με βλέπουν ανοίγω τα φτε- σπιτιών που κιτρίνισαν, να διώχνω
74 ρά και πάω στα μέρη μας. Δεν μιλάω. τα βρύα με τη βαριά μυρωδιά. Θέλω
Κοιτάζω τους δικούς μας θεούς και να γίνω μια απλή φωτεινή μαργαρί-
τους στέλνω το βλέμμα μου. τα του δρόμου ή ένα λευκό γιασεμί
Τους αγκαλιάζω. Καμιά φορά, τους να λάμπει νύχτα και μέρα.
χαρίζω λίγα λουλούδια – από κείνα Θέλω να κρατήσω για πάντα τα φτε-
τ' άγρια που μαζεύω. ρά μου.
Αφήνω στο θυσιαστήριο τα δάκρυά Φρρρρστ... Να τ' άνοιγω και να πε-
μου να τρέξουν, έτσι για να ποτίσουν τάω ελεύθερη.
την πέτρα μ’ αγάπη. Να βλέπω τα χρώματα ν’ αλλάζουν
...Γιατί, ξέρεις; Έχω ακόμη αγάπη εποχές και τους φράχτες να γκρεμί-
μέσα μου. ζονται.
Τα φτερά θυμώνουν. Να χάνομαι τους καπνούς των πλοί-
Φρρρρστ... Μ’ αρπάζουν και με βγά- ων και σε κάμαρες που στέγασαν
ζουν στον ήλιο, για να στεγνώσουν αγάπες
τα δάκρυα. Να βυθίζομαι σε μάτια γελαστά.
Τι άλλο θέλεις να σου πω; Αυτή εί- Αυτή θάθελα νάμαι στο μέλλον.
μαι.
Καθαρίζω γωνιές που πνίγηκαν από Μη που πάρεις τα φτερά.
τα βάρη της ζωής
