Page 69 - mag_98

του Βελισάριου Θώδη
γεμίζουμε από εμπορεύματα και να
αδειάζουμε από ζωή, όπως εύστο-
χα γράφουν οι τοίχοι. Γιατί οι τοίχοι
να ξέρετε πάντα λένε την αλήθεια,
αρκεί να τους προσέχουμε και να
τους διαβάζουμε. Φτάσαμε να σκο-
τώσουμε τον Βαγγέλη γιατί ήταν πιο
“μαλθακό” αγόρι, γιατί δεν ήταν ντα-
ής και τραμπούκος, γιατί ήταν ευαί-
σθητη ψυχή, γιατί ήταν όλα όσα οι
νταήδες που τον σκότωσαν φοβό-
ντουσαν να μην γίνουν. Σκοτώσαμε
την Ελένη γιατί κάποια ανθρωπο-
ειδή που έτυχε να περπατάνε στα
δυο τους πόδια, είχαν καύλες και
τα μυαλά τους ήταν τόσο άρρωστα
που δεν υπολόγισαν τίποτα μπρο-
στά στην ανθρώπινη ζωή. Σκοτώ-
σαμε τον Ζακ/Zackie γιατί δεν ήταν
σας “εμάς”, γιατί ήταν οροθετικός,
γιατί ήταν διαφορετικός, γιατί ήταν
νοικοκυραίοι και μπάτσοι που το
μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι
να προστατεύουν τα ”πρέπει” της
κοινωνίας που έχουν διαμορφώσει.
Σκοτώσαμε τη Δήμητρα και την πα-
ρατήσαμε πεθαμένη στη μέση του
δρόμου γιατί “έλα μωρέ ποιος θα
νοιαστεί γι’ αυτή” έτσι όπως είναι,
φρικιό είναι και της άξιζε. Τραμπου-
κίσαμε τον Θύμιο γιατί απλά έτυ-
χε να έχει αλλοιωθεί η εικόνα του
από ένα τροχαίο που είχε σα νέος.
Μαλάκα μου το καταλαβαίνεις; Τον
τραμπουκίσαμε πετώντας του βεγ-
γαλικά και φωτοβολίδες επειδή δεν
θέλαμε να τον βλέπουμε, επειδή οι
“μάγκες” εκεί είχαν απλά άλλη οπτι-
κή για την ομορφιά, γιατί... γιατί...
γιατί… χιλιάδες τα γιατί!
Κι εμείς προσπαθούμε ακόμα να
επιβιώσουμε σ’ αυτόν τον γαμημέ-
νο κόσμο. Μέχρι κι η φύση κάθε
τρεις και λίγο πλέον αμολάει ιούς
μπας και μας καθαρίσει. Εκείνη το
έχει καταλάβει γερά στο πετσί της
πως είμαστε κακοί ξενιστές. Εμείς
πότε θα το καταλάβουμε για να αρ-
χίσουμε να αλλάζουμε; Γιατί όπως
λέει και μια καλή φίλη, ακόμα δεν
έχουμε καταλάβει ότι αν δεν αλλά-
ξει ο καθένας από εμάς, τίποτα δεν 69
πρόκειται να αλλάξει έτσι μαγικά.
Λέμε “πως είναι έτσι η κοινωνία
μας;” αλλά ταυτόχρονα ξεχνάμε ότι
εμείς απαρτίζουμε την κοινωνία,
επομένως δεν έχει χαλάσει από
μόνη της, εμείς την έχουμε χαλάσει
γιατί έχουμε χαλάσει οι ίδιοι.
Τι θέλουμε να αφήσουμε στα παι-
διά μας; Φόβο, μίσος κι ασφάλεια;
Αλήθεια; Όχι λοιπόν δεν θέλου-
με αυτό… δεν θέλω αυτό… θέλω
να μπορεί η κόρη μου να ντύνεται
όπως θέλει χωρίς να κινδυνεύει
μήπως κάποιος μαλάκας, πεινα-
σμένος, άρρωστος την βιάσει επει-
δή του φάνηκε λίγο μπουτάκι και
του σηκώθηκε. Θέλω να μπορεί να
κυκλοφορεί έξω με τις φίλες της
χωρίς να πρέπει να την καλώ κάθε