Page 65 - mag_98
P. 65
της Μαρίας Στρίγκου
δεν δικαιούσαι τίποτα περισσότερο, Πριν προλάβω να σοκαριστώ με το
ούτε καν ένα όνειρο, μια προσπάθεια, νέο, ο θόρυβος απ’ τα τακούνια πάνω
μια ζωή έξω απ’ τη φόρμα. Έξω απ’ στο σώμα της σκάλας, αντήχησε εκ-
τη φόρμα έχει κρύο, πόνο και θάνατο. κωφαντικός στ’ αυτιά μου.
Έχει κοροϊδία και αποτροπιασμό. Έχει Ντακ! Ντουκ! Ντακ! Ντουκ!
ρίσκο κι ελευθερία. Ξέρεις τι επικίνδυ-
νη λέξη είναι η λέξη «ελευθερία;» Σκόρπισα τα όνειρά μου στα πόδια σου,
περπάτα απαλά, γιατί
Ντακ! Ντουκ! Ντακ! Ντουκ! μπορεί να πατήσεις τα όνειρά μου
Βγήκα απ’ το μετρό και περπατώντας William Butler Yeats
για να πάω στη δουλειά μου, με βρήκε
η είδηση ενός παιδιού που απαγχονί- Η απαλότητα θα πρέπει να διδάσκεται
στηκε στα Κ. Πατήσια. στα σχολεία. Και η ελευθερία.
65
