Page 70 - mag_98
P. 70

ςΚοΡΠιες ςΚεΨεις                                του Βελισάριου Θώδη











               10’ να δω αν είναι καλά… να έχει                      χίζουμε να σαπίζουμε σαν άνθρω-
               φίλες από όλα τα μέρη του πλα-                        ποι,  να  περιχαρακωνόμαστε  στους

               νήτη χωρίς να κινδυνεύουν να τις                      μικρόκοσμούς μας κι ας πέφτουν
               τραμπουκίσει κάποιος στενόμυα-                        βόμβες δίπλα μας. Εμείς εκεί σαν
               λος πατριώτης φασίστας, θέλω να                       ρομποτάκια καλοκουρδισμένα δια-

               έχει φίλες και φίλους γκέι ή να είναι                 σκεδάζουμε με τον καθημερινό μας
               και η ίδια αν θέλει, και να περνάνε                   θάνατο.

               καλά κι όμορφα σαν παρέα χωρίς
               να πρέπει να φοβούνται μη βρεθεί                      Θα κλείσω με μια φράση του Καζα-
               μπροστά τους κανένας φουσκωμέ-                        ντζάκη…  «Ε κακομοίρη άνθρωπε,

               νος μπρατσαράς κομπλεξικός.                           μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να
                                                                     κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιά-
               Λέγαμε πάντα ότι είμαστε αλλιώ-                       ζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και

               τικη γενιά από τους γονείς μας, εί-                   στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου,
               μαστε πιο μορφωμένοι, είμαστε πιο                     Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις –
               μέσα στην τεχνολογία, έχει ανοίξει                    το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που

   70          πιο πολύ το μυαλό μας, έχουμε πε-                     πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά»
               ρισσότερες παραστάσεις όσο με-
               γαλώναμε, λέγαμε ότι είμαστε και                      Ας φροντίσουμε έστω και τώρα που

               πιο ανοιχτόμυαλοι… και τι κάναμε;                     η κοινωνία μας και ο πολιτισμός μας
               Τα ίδια και χειρότερα, αντί να προ-                   έχουν κρασάρει να αλλάξουμε, πριν

               χωράμε μπροστά, κάνουμε βήμα-                         να είναι τελικά όντως αργά. Πάντα
               τα πίσω, τόσο πίσω που σε πολλά                       θα πιστεύω στον άνθρωπο δυστυ-
               ακόμα κι  οι  γονείς μας πια  λένε,                   χώς, πάντα θα πιστεύω πως θα αλ-

               τότε δεν γινόντουσαν όλα αυτά! Δεν                    λάξουμε όσο κι αν απογοητεύομαι,
               γινόντουσαν ή γινόντουσαν και δεν                     αρκεί να το πιστέψει ο καθένας/κα-

               τα έπαιρναν χαμπάρι. Αλλά εμείς τι                    θεμιά από εμάς και να το κάνουμε
               κάνουμε τώρα; Τίποτα απλά συνε-                       πράξη.
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75