Page 37 - mag_98
P. 37
της Έλενας Μαρκάκη*
Το μοίρασμα του γεύματος με κάποιον σα όλους φίλους μου εκείνη τη μέρα,
άλλον είναι ότι πιο απλό και ευχάριστο, όλους οικογένειά μου. Τώρα που το
που υπό άλλες συνθήκες (όπως με την λέμε, η μεγαλύτερη τέτοιου είδους
απουσία φαγητού στο τραπέζι) ενδεχο- ένωση που υπάρχει στον κόσμο ίσως
μένως να ήταν και πηγή δυσφορίας. να είναι η χριστιανοσύνη. Ασχέτως εάν
Μην αναρωτηθείτε το γιατί, αρκεί να πιστεύουμε ή όχι, πόσο και γιατί, οφεί-
σκεφτείτε ότι το μυαλό τίθεται σχεδόν λουμε να παραδεχτούμε ότι τη στιγμή
σε αδράνεια καθώς το αίμα μετακυλά της Θείας Κοινωνίας οι πιστοί νιώθουν
στην περιοχή που παραπονιέται από ότι ενώνονται, όχι μόνο με το Θείο,
πείνα, στο στομάχι. Πεδίο ελεύθερο, αλλά και αναμετάξυ τους. Έχω κι άλλο
συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων παράδειγμα ένωσης (από την αντίθετη
που όλοι δύνανται να συμμετέχουν. ίσως σκοπιά), μιας που αναφέραμε το
Το κοινό γεύμα επίσης συμβολί- εθνικό πιάτο πριν. Η αγγουροντομάτα
ζει μία ένωση των ανθρώπων. Τρώμε (με τα τριγύρω της) κάθε μέρα καλείται
το ίδιο άρα είμαστε το ίδιο, άρα διαφέ- σαλάτα, αλλά το καλοκαίρι στο νησί γί- 37
ρουμε από λόγου χάριν τους Ασιάτες, νεται η «παραδοσιακή μας χωριάτικη».
που δεν τρώνε το ίδιο. Πόσο θαυμαστά Πάμε όμως πίσω στα τραπέζια,
δηλωτικό είναι το πιάτο που έχουμε στη θέση μας. Η έντονη επιθυμία, ο
μπροστά μας για τον πολιτισμό της εκά- πόθος του μαζί, είναι το πέπλο κάθε
στοτε χώρας; (!) Και σε μικροκλίμακα τέτοιας μέρας. Σκεφτείτε… Δώσα-
ακόμη, στην Αθήνα το ποτό συνοδεύε- με όλοι χρόνο για να γίνει. Το φαγητό
ται με ξηρούς καρπούς (ένα στραγαλά- αναπαριστούσε κάτι πολύ περισσότερο
κι βρε αδερφέ), ενώ στα νησιά, με αυτά από αυτό που όντως είναι. Σήμαινε συ-
τα «δροσερά» -που λέμε και στην Κρή- ντροφικότητα και επικοινωνία η κάθε
τη- φρούτα, λαχανικά και κάθε λογής μοναδική μπουκιά. Σκεφτείτε τώρα τις
παραδοσιακά προϊόντα. Επομένως, οι άλλες μέρες, την έλλειψη χρόνου που
Κρητικοί διαφέρουμε από τους Αθη- τις χαρακτηρίζει, το delivery και την
ναίους. Φανταστείτε πόσο διαφέρουν απόλαυση -ή απλώς καταβρόχθιση-
τα ελληνικά από άλλα πιάτα, ή ακόμη του φαγητού στον καναπέ, στο δρόμο
πιο πέρα, τα ευρωπαϊκά. Και με αυτή προς τη δουλειά ή ακόμα και στο τρα-
τη λογική διαφέρουν και τα καθημε- πέζι, βιαστικά και χωρίς παρέα. Αυτό
ρινά μας γεύματα. Στα τραπέζια ετού- το γρήγορο φαγητό του άκρατου κα-
τα όμως… Πού να σας λέω… Ελπίζω ταναλωτισμού. Γιατί τις άλλες μέρες
να το ζήσατε, να το ζείτε… Τους ένιω- υπάρχει μία αναρχικότητα, τρώει ο κα-
