Page 11 - mag_98
P. 11

του Γεράσιμου Γεωργάτου











               ρική διαδρομή, όπως τη διδασκό-                       θημάτων κάθαρσιν.»   Η τραγωδία

               μαστε συνήθως εμείς σήμερα. Πάει                      είναι «μίμηση πράξεως», δηλαδή, μι-
               κατευθείαν στο τελευταίο στάδιo,                      μείται ανθρώπινες, εξιδανικευμένες
               στην τραγωδία, που είναι η ποιητική                   πρακτικές, σε μορφή μάλιστα ιστορι-

               τέχνη του 5ου αιώνα π.χ, που συνε-                    κής εξέλιξης - περιπέτειας, όπως λέει
               χίστηκε  και τον 4ο,  στην  εποχή του                 ο Αριστοτέλης, όπου αυτό που ενδι-

               Αριστοτέλη, θεωρώντας την, κατά                       αφέρει τον ποιητή δεν είναι τι πραγ-
               την προσφιλή του τακτική, ως φυσική                   ματικά έγινε, αλλά τι θα μπορούσε να

               κατάληξη. Δηλαδή, το τέλος της ποί-                   είχε γίνει ή τι θα έπρεπε να είχε γίνει.
               ησης, ο σκοπός της, αν θέλετε, είναι                  Δηλαδή, η τραγωδία προτείνει μοντέ-

               η τραγωδία. Όπως το είδαμε για τη                     λα συμπεριφοράς σε ιδανικές ή ακραί-
               φύση, όπου όλα τα όντα προσπαθούν                     ες καταστάσεις, οι οποίες, ωστόσο,
               να εκπληρώσουν το τέλος τους, δηλα-                   αποκαλύπτουν και αποδεικνύουν κάτι

               δή το σκοπό τους, και οι ανθρώπινες                   για την ανθρώπινη φύση μας. Διαβά-
               δράσεις και οι ανθρώπινες επιτεύξεις,                 ζοντας ή βλέποντας μια τραγωδία και

               τα ανθρώπινα προϊόντα, μπορούν να                     συμμετέχοντας με αυτή την έννοια                           11
               ενταχθούν και αυτά σε μια τελεολογι-                  στα δρώμενα, κατά κάποιο τρόπο
               κή οπτική. Ο διθύραμβος, ας πούμε,                    ταυτιζόμαστε ή θεωρούμε ότι έχου-

               είναι ένα πρώτο στάδιο της τραγικής                   με οι ίδιοι πλευρές που αποτυπώνο-
               τέχνης.                                               νται με ποιητικότερο και πιο έκδηλο

               Αναλύει, λοιπόν, ο Αριστοτέλης, στο                   τρόπο σε χαρισματικά άτομα, όπως
               «Περί Ποιητικής», τους τρόπους με                     ο Οιδίπους, η Αντιγόνη, κλπ. Το απο-

               τους οποίους διαρθρώνεται και εκ-                     τέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι
               φράζεται μια σωστή τραγωδία - στο                     η «κάθαρση», λέει ο Αριστοτέλης, δη-

               νου του συνήθως έχει τον Οιδίποδα                     λαδή το γεγονός ότι μέσα από έντο-
               Τύραννο του Σοφοκλή, τον οποίο θε-                    νες καταστάσεις βγάζουμε κάτι από
               ωρεί ως το καλύτερο δείγμα τραγικής                   μέσα μας και γινόμαστε καλύτεροι,

               ποίησης - και καταλήγει στον ορισμό,                  μπορούμε να συμφιλιωθούμε καλύτε-
               που οι περισσότεροι γνωρίζουμε από                    ρα με τον εαυτό μας και με αυτή την
               το σχολείο: «ἔστιν οὖν τραγῳδία μί-                   έννοια η τραγωδία έχει μία καθαρτική

               μησις πράξεως σπουδαίας καὶ τε-                       δράση.
               λείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ                       Ας κρατήσουμε την αντίστιξη μεταξύ

               λόγῳ χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν                       του τι πραγματικά έγινε και τι θα μπο-
               τοῖς  μορίοις,  δρώντων  καὶ  οὐ  δι᾽                 ρούσε να γίνει. Είναι ο λόγος για τον

               ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου                       οποίο ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι η ποί-
               περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων πα-                       ηση είναι πιο υψηλή, πιο φιλοσοφική
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16