Page 116 - mag_97

οι ςήμειωςεις μου

Kαθρέφτη

καθρεφτάκι μου

Ο δικός μου είχε χερούλι και πίσω του ήταν γεμάτος με τρια-

νταφυλλάκια, 10 κόκκινα τριανταφυλλάκια κεντημένα σταυρο-

βελονιά. Σε αυτόν με πρωτοαντίκρυσα. Με πρωτο-ανακάλυψα.

Εκεί είδα το πρώτο μου σπυράκι, στα 14 μου. Κεντημένο κι

αυτό με σταυροβελονιά. Και μονομιάς ξηλώθηκε όλος ο τρι-

ανταφυλλένιος κόσμος μου. Φρίκη! Πως θα βγω έξω; Όλοι θα

κοιτάνε αυτό το κόκκινο σπυράκι-τέρας! Έγινα ολόκληρη ένα

κόκκινο σπυράκι-τέρας! Μίλα μου, καθρέφτη καθρεφτάκι μου,

116 116 τι κάνω τώρα; Πως να το κρύψω;
Μπροστά του στα 16 μου, έκανα τις πρώτες μου εμφανίσεις...

Τις πρώτες μου γκριμάτσες! Το τσιγάρο πως να το κρατάω, πως

φαίνομαι που καπνίζω, με μεγαλώνει καθόλου; Μοιάζω καθόλου

στη ...Ρίτα Χέηγουορθ;

Ήταν μικρός και βολικός ο καθρέφτης μου. Χωρούσε στο συρ-

τάρι μου. Η σχέση μου μαζί του ήταν κρυφή. Εγώ κι αυτός. Δεν

είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας. Κοιτάγματα πεταχτά και

κρυφά! Βλέμματα γρήγορα... Δεν έπρεπε να μας πάρει είδηση

η μάνα μου. Δε μας άφηνε πολλή ώρα μπροστά σε καθρέφτες,

μας κατσάδιαζε. Έτσι κι αλλιώς περνούσαμε από την δική της

υψηλή επιστασία για να βγούμε έξω, τι τους θέλαμε τους κα-

θρέφτες; Ήταν εντάξει το στρίφωμα; Tα παπούτσια μας ήταν

λουστραρισμένα ή τα πάνινα ήταν καθαρά; Τα δόντια μας ήταν

βουρτσισμένα;