Page 64 - mag_96N
P. 64
μΙκΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ
Η ελευθερία
που «άντεχε»…
του, τον άκουσε να λέει: ...«Το αν θα νται, τα κουκούλωσα. Όμως, έχω όρε-
είναι μια άλλη μέρα εξαρτάται βασικά ξη για ζωή, αγαπάω τους ανθρώπους.
από μας» Μου αρέσει ακόμα να ψάχνω, να μα-
Σάστισε σαν να ’χε ακούσει τη μεγαλύ- θαίνω, να κάνω νέες γνωριμίες.
τερη σοφία του κόσμου. Ναι -είπε- Ναι Όλα έγιναν πιο ανάλαφρα. Τα δύσκολα
βέβαια … της φαίνονταν πιο ανεκτά.
Κάπως έτσι, με λίγες αμήχανες φρά- Ξανάβρισκε τον εαυτό της. Ένοιωθε
σεις γενικές, ξεκίνησε η γνωριμία τους. πως συνεχίζει να υπάρχει.
Μια μέρα της πρότεινε -με το πιο φυ- Κι όλα αυτά χάρη σε κάποιες συζητή-
σικό ύφος του κόσμου- να πιουν ένα σεις που την γέμιζαν. Μιλούσαν αληθι-
καφεδάκι μετά τη δουλειά. νά και διάφανα με δυνατή φωνή. Μι-
Εκείνος της το 'πε απλά. Ήταν η φυσι- λούσαν και με μεγάλες σιωπές.
κή εξέλιξη μιας ανθρώπινης συνάντη- Φυσικά, η οικογένειά της ήταν δεδο-
σης. Εκείνη αναστατώθηκε. Ήταν σαν μένη και το παιδί της, ό,τι πολυτιμότερο
να ‘χε ξεχάσει ότι στη ζωή της, συνα- είχε. Μόνο που σιγά σιγά ένα αόρατο
64 ντούσε άλλους ανθρώπους και ίσως δηλητήριο έμπαινε μέσα της. Γιατί είχε
με κάποιους απ’ αυτούς να μοιραζόταν απομακρυνθεί από τον άντρα της; Για-
κάποιο χρόνο ή και κάποιες σκέψεις. τί δεν συζητούσαν όπως παλιά; Γιατί
Προσπάθησε να κρύψει την ταραχή αφέθηκαν να πέσουν στην παγίδα των
της. Απάντησε γρήγορα υποχρεώσεων κάνοντας πίσω τους
- Ναι, γιατί όχι; εαυτούς τους;
Αργότερα στο γραφείο, έπιασε τον εαυ- Αφού είχαν αγαπηθεί και είχαν μοιρα-
τό της να σκέφτεται τι φοράει, πως εί- στεί τόσα... Είχαν περπατήσει χιλιόμε-
ναι τα μαλλιά της... Κι όμως.Ποτέ δεν τρα σε πορείες, είχαν ξενυχτήσει μιλώ-
ήταν έτσι. Ζούσε ελεύθερη από κλισέ ντας για μια ταινία, για ένα βιβλίο, για
μόδας. Ντυνόταν απλά. Θύμωσε με τον κάποιες απόψεις. Είχαν ταξιδέψει μαζί,
εαυτό της. είχαν ανακαλύψει νέους κόσμους. Αρ-
Αυτή είμαι, σκέφτηκε. Ποτέ δεν φόρε- νιόταν να δεχτεί πως ο γάμος σκότωσε
σα μάσκα κάποιου άλλου. τον έρωτα τους. Κι ακόμα αρνιόταν να
Πέρασε όμορφα μαζί του. Ένοιωσε σαν παραδεχτεί πως άφησαν μια πεζή ρου-
να ξανάβγαινε σε φωτεινή ανοιχτωσιά. τίνα να τους απομακρύνει. Και χωρίς
Ξανάβρισκε σιγά σιγά εκείνο το γελα- να το λέει φωναχτά ένοιωθε ασφάλεια
στό αυθόρμητο κορίτσι που ήταν κάπο- μέσα στα όρια αυτού του γάμου.
τε. Χαιρόταν. Δεν νεκρώθηκαν τα μέσα Κι ας ήξερε, πως είχε ξεθωριάσει.
μου σκεφτόταν. Τα άφησα να κοιμού- Οι συναντήσεις με τον νέο της φίλο
