Page 77 - mag_95
P. 77
της Κατερίνας Γεμελιάρη
ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Η αβάσταχτη περιπλάνηση
στα μονοπάτια
της νοσταλγίας
Η λέξη νοσταλγία είναι λόγιο ενδο- τυχαίο γεγονός η νοσταλγία πλημμυρί-
γενές δάνειο από την γαλλική λέξη ζει την ψυχή μας όπως τα κύματα που
nostlagie και προέρχεται από την αγριεύουν σε κάθε άγγιγμα του ανέ-
ένωση των λέξεων νόστος και άλγος. μου. Είναι σχεδόν μη διαχωρίσιμη, κα-
Είναι ο ψυχικός πόνος που νιώθουμε τακλύζει κάθε ρανίδα του αίματός μας
από την ανάγκη μας να επιστρέψουμε και εμείς περιπλανιόμαστε στα μονο- 77
σε κάποια κατάσταση ή πρόσωπο του πάτια της σχεδόν ακούσια.
παρελθόντος. Οι λέξεις έχουν κι αυτές Είναι όμως στα αλήθεια όμορφο να
την δική τους ιστορία και ταυτόχρονα νοσταλγούμε ανθρώπους και κατα-
το δικό τους χρωματικό αποτύπωμα στάσεις ακόμα κι εάν αποτελούν ορι-
στον πίνακα της ζωής μας. στικό παρελθόν γιατί αυτό ταυτόχρονα
Για εμένα προσωπικά η νοσταλγία έχει υποδηλώνει πως ζούμε! Όταν νοσταλ-
ένα παστέλ λιλά χρώμα που υποδη- γούμε ιδιαίτερα ανθρώπους, ακόμα κι
λώνει μια λύπη με λίγη χαρά κρυμμέ- εκείνους που χάθηκαν στο πέρασμα
νη επιμελώς κάτω από τις βαθύτερες του χρόνου σημαίνει πως είχαμε μαζί
πτυχές της. Αυτό το περίεργο συναί- τους ένα ιδιαίτερο δέσιμο. Ίσως είχαν
σθημα της χαρμολύπης, που έχει την ακουμπήσει λίγο παραπάνω την ψυχή
ιδιαιτερότητα να γεμίζει το μέσα μας με μας.
λύπη και χαρά, δάκρυα σε ένα πρό- Εχθές το βράδυ ένα τυχαίο γεγονός,
σωπο που χαμογελάει. (έριξα ένα μουσικό κουτί που έχω
Όταν αρχίζει αυτό το ταξίδι των αναδρο- αγοράσει από το ταξίδι μου στην Γαλ-
μών στο παρελθόν, με κάποια αφορ- λία και άρχισε να παίζει) πλημμύρισε
μή πολύ μικρή, κάποιος ήχος, κάποια το μέσα μου από όμορφες εικόνες.
μυρωδιά, ένα τραγούδι, ακόμα και ένα Θυμήθηκα κάθε αστεία στιγμή από το
