Page 49 - mag_95
P. 49
της Μαριάννας Κουμαριανού
ζουν, φοβούνται. Όλα είναι σοβαρά και Πώς θα μπορούσαμε να διδαχτούμε
επικίνδυνα. Και πώς προχωράμε έτσι; από αυτά; Να γίνουμε ξανά σαν αυτά;
Τι όνειρα να γίνουν; Τι όνειρα να στη- Να βρούμε τον εαυτό που υπήρξαμε.
θούν αν η ψυχή δεν μπορεί να πετάξει; Πώς μπορούμε να αρχίσουμε ξανά να
γελάμε δυνατά; Και να τραγουδάμε με
Η ζωή θέλει όνειρα για να προχωρή-
σει. Θέλει να θέλουμε να ζήσουμε και πάθος. Και να αφοσιωνόμαστε σε ό,τι
να τολμήσουμε. Θέλει να θέλουμε να κάνουμε σα να είναι το πιο σημαντικό
πετάξουμε και να “χτίσουμε” νέους κό- πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. Αλλά
σμους. Κάθε μας ενέργεια, κάθε προσ- και να κλαίμε δυνατά όπως αυτά. Γιατί
δοκία ή επιθυμία, καθετί που οραματι- όλα χρειάζονται. Ακόμα και ένα κλάμα
ζόμαστε και στήνουμε, θέλει τόλμη και (από λύπη ή ακόμα και από χαρά) είναι
πολύ ανακουφιστικό.
ελευθερία. Θέλει πίστη. Την πίστη ότι θα
υπερβούμε τα εμπόδια. Ότι τα εμπόδια Πολύ θα μου άρεσε να ανακάλυπτα μία
δε θα είναι πιο δυνατά από εμάς. Κι ότι τεχνική ή μία άσκηση που να φυσάς και
θα μπορέσουμε να τα στρέψουμε, να ξεφυσάς και να φεύγει από μέσα ένα 49
τα δούμε σαν ευκαιρίες για το όνειρο. μεγάλο “φου” και να παίρνει μαζί του
Αυτό μόνο η ελαφρότητα το πετυχαίνει! όλες τις έγνοιες που φέρνουν βάρος
Η ελαφρότητα που φέρνει το πέταγμα (παρεμπιπτόντως, αν κάποιος ξέρει, θα
των σπουργιτιών κι ελαφρότητα και το ήθελα να μου πει κι εμένα!). Νομίζω
φως που φέρνει το πέταγμα της πετα- όλοι το έχουμε πολλή ανάγκη. Ίσως,
λούδας. το παιχνίδι που εφάρμοζαν παλιότερα
κάποιες ομάδες, τελικά να λειτουργεί:
Τελικά, όσοι ασχολούνται με παιδιά ή Έκαναν ομάδες γέλιου. Ομάδες που
όσοι έχουν δικά τους μικρά είναι τυχε- σκοπός τους ήταν τα μέλη απλά να γε-
ροί. Είναι αναγκασμένοι και “καταδικα- λάνε. Όχι να χαμογελούν. Να γελάνε
σμένοι” στη χαρά και την ελαφρότητά δυνατά. Να κλαίνε από τα πολλά γέ-
τους. Συχνά τα παιδιά με “διδάσκουν”. λια! Λένε ότι κάτι αλλάζει εσωτερικά
Η στάση τους, ο τρόπος τους. Η σοβα- που αυτό επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή.
ρότητά τους, η κρίση τους και η αντί- Ποιος ξέρει! Αν δε δοκιμάσουμε, δε
ληψή τους. Ναι, ακόμα πολλά δεν τα θα μάθουμε ποτέ. Ας το δοκιμάσουμε.
γνωρίζουν. Συνήθως, δε γνωρίζουν Σίγουρα δεν έχουμε να χάσουμε. Να
το άσχημο πρόσωπο της ζωής. Όμως, κερδίσουμε, μπορεί!
μες την απλότητά τους, έχουν τη σο-
φία να ζουν την κάθε στιγμή και να την
απολαμβάνουν.
