Page 19 - mag_92
P. 19
«Όσοι διαβάζουν στην Ελλάδα είναι όλοι κι όλοι 500
κι άμα βλέπουμε κανένα φέρετρο πρέπει να παρακαλιώμαστε
να μην είναι μέσα κάποιος απ’ αυτούς.»
Κώστας Ουράνης
ας στράτευσης, δυο νέοι που ψάχνουν
μόνο την αγάπη, ένας τηγανισμένος –
στην κυριολεξία όμως– σατράπης σύ-
ζυγος, μια συνταξιούχος καθηγήτρια
που δεν έχει τραγουδήσει ποτέ, ένας
Ρωμαίος και μια Ιουλιέτα που δεν θα
πάρουν ποτέ το δηλητήριο γιατί το πί-
νουν κάθε μέρα.
Αυτοί, και άλλοι τόσοι, σκιαγραφούν
με χιούμορ και πίκρα το πορτρέτο μιας
κοινωνίας, ήδη «διασωληνωμένης»,
πολύ πριν από την πανδημία.
... και επειδή κανείς δεν κατάλαβε τον
ερχομό της άνοιξης, όλα είναι διαφο- 19
ρετικά. Τα παλτό συνεχίζουν να κρέ-
μονται μελαγχολικά στις κρεμάστρες
ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤζΟΓΛΟΥ πίσω από τις πόρτες εισόδου, τα χαλιά
κυλιούνται τεμπέλικα στα πατώματα, οι
ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ θάλασσες παραμένουν μουτρωμένες.
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ακόμη και η μέρα θαρρείς και δεν λέει
να μεγαλώσει! Άσε που κοτζάμ Πάσχα
Οι ένοικοι δυο απέναντι πολυκατοι- πέρασε εντελώς αθόρυβα, τσακίζο-
κιών επί της οδού Ανεξαρτησίας, άν- ντας τα νεύρα των παπάδων για την
θρωποι συνηθισμένοι, την εποχή της αναδουλειά και των παιδιών που δεν
καραντίνας, αρχίζουν να παρατηρούν έφερε η νονά λαμπάδα με καλάσνικοφ
τους γείτονές τους. Με το μεγαλείο επάνω...
και τις μικρότητές τους, το γέλιο και το
κλάμα, τις αλήθειες και τις πλάνες τους:
ένας στρατηγός εν αποστρατεία που
δεν τα ’χει καλά με κανέναν, μια γυναί-
κα που εγκληματεί από μεγάλο έρωτα,
ένα ζευγάρι που σκόπιμα αγνοεί ο ένας
την ύπαρξη του άλλου, ένας αντιρρησί-
