Page 56 - mag91
P. 56

ΓΡΑφοΝΤΑς μιΑ ιςΤοΡιΑ







               σκηνές παραθαλάσσιες











               Τον λέγανε Γιώργο και όλο γκρίνιαζε.                  «Γιώργο,  κάτσε  ήσυχα!  Θα  σου  τις

               «Γιώργο έλα ’δω» φώναζε η μεγάλη                      βρέξω!»
               κυρία. Η μικρή κυρία κάπνιζε μετρώ-                   Ο Γιώργος βγάζει το τζόκεϊ και χτυπά-

               ντας τα προβατάκια της θάλασσας.                      ει το κεφάλι της μεγάλης κυρίας.
               «Γιώργο, μην πας στη βρύση. Έλα                       «Γιώργο σταμάτα, επιτέλους!» τσι-

               πίσω.»                                                ρίζει η μικρή κυρία και, αυτόματα,

               Αδιάφορος ο Γιώργος.                                  γυρίζει προς την αντίθετη πλευρά,
                                                                     προσπαθώντας ν’ ανάψει το εκατοστό
               «Όχι δεν έρχομαι.»
                                                                     τσιγάρο της. Ο Γιώργος σπρώχνει το
               Είχε μπουχτίσει το παιδί με τόσα «μη».                τραπέζι ουρλιάζοντας. Ό,τι γυάλινο
               Φαινόταν.                                             υπήρχε  πάνω σ’ αυτό  διαμελίζεται

               «Γιώργο, άσε το γατί. Θα σε γρατσου-                  στις πλάκες τού παραθαλάσσιου κα-
   56          νίσει. Μην το πιάνεις από την ουρά.»                  φενείου, παράγοντας έναν ήχο οικείο


               …                                                     με τις στριγκλιές της μεγάλης κυρίας
                                                                     που δεν βγάζουν νόημα.
               «Γιώργο, πρόσεξε! Θα πετάξεις τα πο-
               τήρια κάτω.»                                          Η μικρή κυρία συνεχίζει να καπνίζει
                                                                     αρειμανίως. Ο Γιώργος παίρνει φόρα
               Ο Γιώργος ήταν ντυμένος στα μπλε,
               σορτσάκι και τζόκεϊ με το γείσο γυ-                   και τρέχει, αρπάζει μια πέτρα και στα-

               ρισμένο στον αυχένα. Κλωτσούσε το                     ματάει μπροστά στο σκυλί με το χέρι
               τραπέζι και με ένα πλαστικό ποτήρι το                 υψωμένο. Το σκυλί αντιλαμβάνεται
               χτύπαγε, αναπαράγοντας ήχους μο-                      τον κίνδυνο και αρχίζει το γαύγισμα.

               ναστηριακού σήμαντρου.                                Δεν μπορεί να το βάλει στα πόδια, εί-
                                                                     ναι δεμένο.
               «Γιώργο, σταμάτα. Δες το σκυλί, πως

               σε κοιτάζει. Θα το αφήσω να σε δα-                    Η  κυρία  του  σκύλου  προσπαθεί  να
               γκώσει.»                                              κρατήσει την ψυχραιμία της και να
                                                                     μιλήσει όσο πιο ευγενικά γίνεται στο
               «Πες του και ’συ κάτι. Δεν τον βλέπεις                παιδάκι, που κατάφερε ν’ αγριέψει
               τόση ώρα;» λέει η μεγάλη κυρία στη
               μικρή.                                                τον ήσυχο σκύλο της. Καταφτάνει η
                                                                     μεγάλη κυρία φωνάζοντας:
               «Γιώργο θα σε τιμωρήσω» λέει η μι-
               κρή κυρία και προσπαθεί ν’ ανάψει                     «Γιώργο, σταμάτα! Θα σε δαγκώσει το
               νέο τσιγάρο. Η μεγάλη κυρία χάνει                     σκυλί!»
               την ψυχραιμία της.                                    «Φοβάται τα σκυλιά;» την ρωτάει,
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61