Page 63 - mag_83

της Χριστίνας Πομόνη

νοσοκόμες να σου ρουφάνε το αίμα σου βλέμμα, να απλώνεις το κοντό

επειδή έτσι πρέπει και να μελανιάζει μυαλό σου πάνω μου και να λες
το κορμί σου και να σε κοιτάζουν οι όσα δεν είμαι, να με φοβασαι επειδή 63

μεγαλύτεροι και να κουνάνε το κε- ακόμα κι έτσι έχω όσα δεν μπορείς,

φάλι λυπημένα «νέο παιδί, κοίτα, τι δε με νοιάζει αν με κρίνεις, ούτε αν
κρίμα...» με θεωρείς ήρωα, δεν ήθελα να εί-

Θα νικήσω μα πάντα θα μένει πίσω μαι ήρωας, δεν ήθελα να ζω γενναία,

ένα κομμάτι μου, εκείνο που δεν ούτε να με παρηγορούν, να παρηγο-
πρόλαβα να σώσω. Δε με νοιάζει αν ρώ ήθελα, να με ορίζω όπως πριν,

σε τρομάζω που σκλήρυνα, ούτε αν να είμαι εντάξει σε όλα μου, να έχω

νομιζεις ότι με ξερεις, δεν με ξερεις ζωή, δεν με νοιάζει αν με φοβάσαι,
γιατί με φοβάσαι, φοβάσαι το σκληρό εγώ ήθελα μόνο να ΖΩ.

μου περίβλημα μα μεχρι εκεί φτά- Δεν ξέρεις τι βάρος είναι να σε βλέ-

νεις, μέχρι εκεί μπορείς, βολεύει να πουν σαν ήρωα επειδή έχασες τα πιο
με κρίνεις μέσα από το μικροαστικό απλά πράγματα στη ζωή. Δεν ξέρεις.

"Η Χριστίνα Πομόνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε οικονομικά, αλλά αποφάσισε να ασχο-
ληθεί με το μεράκι της, τα βιβλία. Έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν ζει χωρίς μουσική,
λατρεύει τη φωτογραφία, τον αθλητισμό, και τον σκύλο της. Κοιμάται λίγο και σκέφτεται πολύ. Σημείο
αναφοράς της είναι πάντοτε η ψυχή. Τα τρία χρόνια παραμονής στην Αμερική έγιναν αφορμή για τη γέν-
νηση του πρώτου της μυθιστορήματος "Σιωπή Σαν Όρκος" που κυκλοφόρησε το 2015 από τις Εκδόσεις
Μίνωας. Το 2018 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά της "Αντέχεις;" (Εκδόσεις Μίνωας), ενώ το 2019
το κοινό επέλεξε το «Αντέχεις;» για την βραχεία λίστα των βραβείων Public στην κατηγορία «Έκπληξη».