Page 47 - mag_89
P. 47

της Μαριάννας Κουμαριανού











               Να καταλάβουν τι είναι και τι χρειάζε-                έλεγα και της ασφάλειας. Ναι, γιατί όλα

               ται από αυτές. Και όλες παρατηρούν ότι                τα παραπάνω φέρνουν την πίστη και τη
               κάθε τους παιδί είχε άλλο τρόπο να εκ-                γνώση ότι καθετί τίθεται και κρίνεται εκ

               φράζεται, να ζητάει, να παραπονιέται…                 νέου. Και ό,τι “λάθος” κι αν γίνει, δεν
               Η ικανότητα μιας μητέρας να κατανο-                   είναι από πρόθεση και θα διορθωθεί.

               εί και να προσαρμόζει τον τρόπο της                   Ίσως, αν έψαχνα παραπάνω, να έβρι-
               στις ανάγκες του παιδιού της θέλει από                σκα κι άλλα χαρακτηριστικά ακόμα.

               αυτή μια παραδοχή “απειρίας”, σαν να                  Ίσως και να μην χρειάζεται… Αυτό που

               μην ξέρει αλλά θέλει να μάθει.                        αντιλαμβάνομαι  όσο  περνάει  ο και-
               Η ακεραιότητα δεν μπορεί να υπάρ-                     ρός είναι ότι η ομορφιά της ακεραιό-

               ξει αν ένας άνθρωπος θεωρεί ότι έχει                  τητας είναι η αίσθηση της ρευστότητας

               έναν τυφλοσούρτη για κάθε περίπτω-                    που δίνει, ότι δηλαδή καθετί πρέπει να
               ση. Θέλει σεμνότητα. Τη σεμνότητα του                 επανεξετάζεται και τίποτα δεν είναι εκ

               “δεν τα γνωρίζω όλα” αλλά και την επι-                των προτέρων έτοιμο. Είναι ένα παι-
               θυμία να “μάθω” ό,τι και όσα χρειάζε-                 χνίδι ισορροπίας ανάμεσα στον εαυτό,                       47

               ται. Η ακεραιότητα δεν μπορεί να είναι                τις αντοχές του, τους άλλους, το περι-
               εξουσιαστική και κυριαρχική. Σέβεται.                 βάλλον. Είναι ο τρόπος να υπάρχουμε

               Και υπολογίζει. Σέβεται, υπολογίζει και               και  να  συν-υπάρχουμε.  Ο  τρόπος  να
                                                                     φωτίζουμε και να φωτιζόμαστε ή να
               δίνει χώρο στον άλλο. Από την άλλη                    θολώνουμε τα πράγματα (μη γένοι-
               όμως, έχει και αυστηρότητα. Την αυ-                   το!)… Ίσως η ακεραιότητα να είναι και

               στηρότητα του δίκαιου, που δεν θέλει                  το πόσο γεμάτος είναι ένας άνθρωπος
               να κάνει εκπτώσεις ούτε να υποτιμή-                   – το πόσο τον γεμίζει η ζωή του μέσω

               σει τίποτα και κανέναν. Ένας ακέραι-                  των επιλογών και της στάσης του απέ-
               ος και  ηθικός  άνθρωπος  απευθύνει                   ναντι σε αυτή αλλά και το πόσο πιο

               την αυστηρότητα τόσο στον εαυτό του                   πλούσιος γίνεται από αυτές (ή αντίθετα

               όσο και στους άλλους. Είναι με το μέ-                 πόσο αδειάζει και “στεγνώνει”).
               ρος του δίκαιου, όσο δύσκολο ή άβολο                  Όπως η ψυχή είναι κάτι που δεν μπο-

               αν είναι μερικές φορές αυτό. Όμως, η                  ρείς να το δεις ή να το αγγίξεις (μάλλον
               αυστηρότητα αυτή έχει μέσα της πολ-                   μέσα από τα μάτια και το βλέμμα μπο-

               λή  ανθρωπιά  και μεγάλη  κατανόηση.                  ρείς κάπως κάτι να καταλάβεις), κά-
               Δεν είναι η αυστηρότητα που μειώνει                   πως έτσι μου φαίνεται είναι και η ακε-

               και περιορίζει αλλά η αυστηρότητα που                 ραιότητα. Δύσκολη να την ορίσεις αλλά

               αναδεικνύει και εξανθρωπίζει. Που                     μάλλον πιο εύκολη να τη νιώσεις…
               φέρνει την αίσθηση της λάμψης! Θα
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52