Page 75 - mag_44

της Ελένης Παναγιώτου

Φοβήθηκαν οι άνθρωποι τη διαφορετικότητα

και νόμους 'φτιάξαν, γραμμένους με των στερεό-

τυπων τη γλώσσα να τιμωρούνται όσοι τολμούν.

Σκίστηκαν και σκόρπισαν στους πέντε ανέμους κι εκείνες οι

αιρετικές σελίδες των ποιητών που το 'παν ξεκάθαρα πως

θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Μα εσύ φοβάσαι. Φοβάσαι γιατί είσαι μόνος κι

ολόκληρη δική σου η ευθύνη, αλλός κανείς στη μοιρασιά.

Είναι και ο κόσμος που σου φαντάζει πελώριος και τόσος 75

δα μικρός λες πως είσαι.

Δύσβατος ο δρόμος, μοναχικός. Θα είναι πάντα εκεί να πε-

ριμένει εσένα να τον διαβείς, στο τέλος του να φτάσεις, να

σε στοιχειώνει τα βράδια για κάθε μια απο εκείνες

τις φορές που το ευκόλο μονοπάτι πάλι πήρες.

Άγνωστος δίχως όνομα, μα σαν τον κατακτήσεις όνομα

θα ’χει το δικό σου.

Μέσα στου κόσμου αυτού την ανακατωσούρα για

αλλαγή να μιλάς σαν πρώτος εσύ την πράξη και να γίνεις ο

«κάποιος», αυτός που πρέπει «κάτι» να κάνει.