Page 28 - mag_44

ΜIKΡΕσ ΙστΟΡΙΕσ

ΟΙ

ΕΜΠρΑγΜΑΤΕς

ΕυχΕς

― Ποιοι θα είμαστε τελικά;
― Ε, οι γνωστοί…
― Πόσους υπολογίζεις;

― Ε, όσοι και πέρσι, περίπου… Τι σημασία έχει;
Δεν έχει και μεγάλη σημασία.

28 Όταν το σπίτι γεμίζει με αγκαλιές, φιλιά, γέλια και με
εμπράγματες ευχές, χωράνε πολλοί.
Σόγια, παιδιά, εγγόνια, φίλοι, συγγενείς και μερικοί ξέ-

μπαρκοι φίλοι φίλων, που δεν είχαν που να πάνε, κι όταν
σου λέει ο φίλος ή η ξαδέρφη «να του πω να έρθει» λες
αμέσως «αφού το λες εσύ, φυσικά και να έρθει!».

Πολύ περισσότερο όταν ξέρεις ότι «άλλα παιδάκια δεν έχουν
να φάνε», όπως λέγανε παλιά κάτι γιαγιάδες και μαμάδες,
λες «ας μαζευτούμε, μωρέ, χρονιάρες μέρες…» γιατί ξέρου-
με ότι με τις εμπράγματες ευχές των πολλών, μικραίνουν τα
ελλείμματα, μικραίνει κάπως και η μιζέρια και χορταίνουν

πιο πολλοί και οι μοναχικοί δεν μένουν μόνοι.
Θα μαζευτούμε, θα μιλήσουμε, θα γελάσουμε, θα πούμε

τα συνηθισμένα, ευχές, προβλήματα, πολιτική, μικροί τσα-
κωμοί, αγκαλιές, φιλιά, συγκινήσεις, θα φάμε, θα πιούμε,
θα μοιραστούμε έννοιες…
Πριν τον ερχομό του Νέου Έτους θα σβήσουμε τα φώτα, θα

τα ανάψουμε μετά τις 12, θα τραγουδήσουμε, θα ηχήσουν
όσα όργανα υπάρχουν, κιθάρα, φλάουτο, τρίγωνα, μπου-
ζούκι. Θα βροντήξουν και τα Θορυβόνια, που αρέσουν στα

παιδιά, για να διώξουν όσα κακά πνεύματα δεν έχουν διώξει
οι βομβιστικές επιθέσεις σε όλο τον κόσμο, θα κόψουμε
την πίτα με μια μικρή αγωνία ―από τα παιδιά κυρίως―