Page 54 - BOOKS2

EΛΛη

ΦΘενακη
Blogger

οί αθλίοί
vIctor HuGo
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ζαχαροπουλος ς. ί.
Το πεντάτομο αριστούργημα του ου-
γκό, «οι άθλιοι», είναι μεγαλειώδες,
συναρπαστικό, συγκινητικό, ρομα-
ντικό, πανανθρώπινο: ό,τι και να πει
κανείς για το κλασικό αυτό μυθιστό-
ρημα-σταθμό της γαλλικής, αλλά
και της παγκόσμιας, λογοτεχνίας,
Η φονίςςα
αλΕΞανδρος θα είναι λίγο. Άλλοι θα το διαβάσουν
παπαδίαμανΤΗς σαν μια αιώνια και ανυπέρβλητη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ nEφΕλΗ ιστορία αγάπης, άλλοι σαν την πο-
αυτόκλητη τιμωρός της κοινωνι- ρεία ενός βασανισμένου ανθρώπου
κής αδικίας, διεστραμμένη εγκλη- προς τη λύτρωση, άλλοι σαν ιστορι-
ματική φύση, αντάρτισσα οργι- κό-κοινωνικό σχόλιο μιας ολόκλη-
σμένη απέναντι στο Θεό - τι είναι ρης εξεγερμένης και ταραχώδους
εντέλει η Φραγκογιαννού, η «Φό- εποχής, κάποιοι, τέλος, θα δουν σ’
νισσα» του αλέξανδρου παπαδια- αυτό μια αθάνατη πινακοθήκη αλη-
μάντη; ςυμπάσχει με το θύμα ή σμόνητων ανθρώπινων χαρακτή-
το θύτη ο συγγραφέας, ταυτίζεται ρων. είναι όλα αυτά μαζί, αλλά και
«ιδεολογικά» με την ηρωίδα του κάτι παραπάνω: ο θρύλος του 19ου
ή προβληματίζεται, όπως ο Ντο- αιώνα, ένα μυθιστόρημα ποιητικό,
στογιέφσκι, με το «κακό», με την ένας ποταμός γνήσια λογοτεχνικής
άβυσσο της ανθρώπινης ύπαρξης απόλαυσης. ο ουγκό δημιουργεί
- πάντα βέβαια (κάτι που δεν πρέ- διαχρονικές ιδέες, ιδανικές μορφές,
πει ποτέ να το ξεχνά ο αναγνώ- αιώνια σύμβολα μεγαλείου και μοί-
στης) από την αμετακίνητη σκοπιά ρας: τα ονόματα του Γιάννη αγιάννη,
του πιστού της ορθοδοξίας. Το πιο του μάριου και της Τιτίκας, του ιαβέ-
γνωστό, και για πολλούς το κορυ- ρη, του Γαβριά είναι γνωστά ακόμη
φαίο έργο του μεγάλου ςκιαθίτη, και σε όσους δεν έχουν διαβάσει
προκάλεσε όσο κανένα άλλο τό- ποτέ το βιβλίο, έχοντας αποκτήσει
σες αντιλεγόμενες ερμηνείες και συμβολική σημασία. Τέλος, και για
τόσες συζητήσεις που δεν έχουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο επί-
κοπάσει ως τις μέρες μας - ένδει- καιρο παραμένει και στις μέρες μας
ξη τουλάχιστον της πνευματικής το έργο αυτό, ας θυμηθούμε τα λό-
αντοχής του μέσα στη διαδρομή για του ίδιου του συγγραφέα: «Όσο
του χρόνου. θα υπάρχει πάνω στη γη αμάθεια
και δυστυχία, βιβλία όπως το παρόν
μπορεί να μην είναι ανώφελα».

52