Page 16 - MAG_PLUS

Μια αληθινά φανταστική ιστορία

όψη της με γέμιζε γαλήνη κι ασφάλεια... Ποιόν; Eμέ-
να! Που απώλεσα την ανάγκη για μητρικό χάδι από

παιδί ακόμα. Τελευταία μου ανάμνηση από αυτήν
στην εκκλησία του Χριστού, κάπου στο Διδυμότειχο

του Έβρου, πίσω στην πατρίδα, απέναντι από το πα-
τρικό της σπίτι, επάνω στο ύψωμα του Καλέ. “Εκεί να

με θάψεις παιδί μου”, μου λεγε, “δίπλα στη μάνα μου”.
Εγώ στα 19, κι αυτή στο τελευταίο της ταξίδι, χωρίς

διαβατήριο. Οι συγγενείς κι οι φίλοι, όλοι άγνωστοι
σε μένα εξόν από μερικούς κοντινούς που κι αυτούς

είχα να τους δω χρόνια. Μα στα μάτια τους έβλεπα
μια ειλικρινή θλίψη για το χαμό ενός ανθρώπου που

πέρασε χωρίς να βλάψει, χωρίς να αδικήσει, αφή-
νοντας καθαρό το αποτύπωμα του στη ζωή. Μου

εύχονταν όλοι καλό κατευόδιο κι εγώ έκλαιγα γιατί
δε πίστευα μήτε σε κόλαση, μήτε και σε παράδεισο.

Δεν υπήρχε χωροχρόνος για να τη συναντήσω ξανά,
να τη σφίξω στην αγκαλιά μου και να της πω όσα

δε πρόλαβα, να της εξομολογηθώ την αγάπη και την
ευγνωμοσύνη μου που με μεγάλωσε μόνη στην ξένη

γη, με έναν άντρα μακαρίτη και με κουράγιο για 10.
Να της πω ότι δε μου άρεσε ο τρόπος που έφτιαχνε

τα γεμιστά και πως ακόμα της κρατούσα κακία που

[ 12 ]