Page 14 - MAG_PLUS

Μια αληθινά φανταστική ιστορία

χημειών που μεγεθύνθηκαν και σήμερα παρασύ-
ρουν τα πάντα στο διάβα τους.

Περπατούσα στη μέση του δρόμου πατώντας την

κίτρινη διπλή διαχωριστική λωρίδα. Δεν υπήρχε αυ-
τοκίνητο, λεωφορείο ή φορτηγό που θα μπορούσε

να μου κόψει το νήμα της ζωής. Το στομάχι μου είχε
σταματήσει μέρες τώρα να γουργουρίζει σαν να είχε

πέσει σε βαθειά ύπνωση. Ο δρόμος ήταν άδειος. Δεν
είχα δει ποτέ έτσι τη Νέα Υόρκη. Που και που μόνο
άκουγες κραυγές πόνου και θανάτου. Δεν υπήρχε

ασφάλεια, αστυνομία, πυροσβεστική, δεν υπήρχε
Δήμαρχος ή πολιτειακή Κυβέρνηση. Μόνο άνθρω-

ποι, που δεν ήθελαν να είναι ό,τι ήταν. Δεν ήθελαν
να κουβαλάν τα βάρη ενός συστήματος που δεν είχε

πια κανένα νόημα ή εφαρμογή. Ήμουν ένας πρώην
χρηματιστής και αυτό δε μπορούσε να μου εξασφα-

λίσει τροφή. Αντίθετα μπορούσε να μου στερήσει τη
ζωή από κάποιον ανόητο που θα έβλεπε στο πρό-
σωπο μου όλα τα δεινά και τα κρίματα της ανθρωπό-

τητας. Ή μήπως με βάραιναν στ’ αλήθεια;

η
Λίγο πριν την 9 οδό βρήκα την εκκλησία των
εθνών. Πλησίασα την ξύλινη πόρτα της μικρής εκ-

κλησιάς με τα τούβλα που καμπούριαζε ανάμεσα

[ 10 ]