Page 21 - mag_21

Κυριακής Αιλιανού

21

πιο κοντινή στο δέντρο, ξάπλωνα μπρούμυτα και χάζευα ώρες τη φάτνη με το μικρό
Χριστούλη, που έλαμπε στις φασκιές του και τα προβατάκια που ήθελα να ήταν αλη-

θινά, για να τα πάρω στην αγκαλιά μου… Το βράδυ της πρωτοχρονιάς, που περίμενα
το δώρο μου κι όταν το έβρισκα, νόμιζα πως όλος ο κόσμος ήταν δικός μου…
Μ' αυτά τα Χριστούγεννα στην καρδιά μου πορεύομαι, χρόνια τώρα… Τα άλλα, που
δεν ήταν ή δεν είναι σαν κι αυτά, δεν τα αναγνωρίζω… δεν είναι τα δικά μου Χριστού-
γεννα… Κι αν και φέτος με δείτε να σας δείχνω πάνω σ' ένα χαλάκι την πατημασιά
του Aϊ-Βασίλη, σας παρακαλώ να το πιστέψετε πως ήρθε! Αλλιώς, εσείς θα χάσετε
τη Μαγεία κι εγώ δε θέλω να τη ζήσω μόνη μου… Θέλω Μαζί να δούμε την Αλήθεια!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!