Page 19 - mag_21
P. 19
ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ... της Christine
Σ’ ένα τοπίο που επεξεργάζεται η φα- μη. Έτσι, η χρήση βίας σε περίπτωση
ντασία μου, μια ατέλειωτη σειρά κο- άμυνας μου φαίνεται εύλογη. Αντλώ
ριτσάκια βαδίζουν πένθιμα, το πρώτο ένα επιχείρημα από τον 2 παγκόσμιο
ο
κρατάει ένα σπίρτο, το δεύτερο φοράει πόλεμο, όταν οι Γερμανοί εισέβαλλαν
ένα κόκκινο παλτό και έρχεται μέσα από στη χώρα, καταδίκασαν σε θάνατο από
τη «Λίστα του Σίντλερ», το τρίτο έχει την πείνα χιλιάδες ανθρώπους και εκτέ-
μαύρα μάτια μαλλιά και δέρμα και μια λεσαν απρόκλητα άλλους τόσους. Η
κοιλιά πρησμένη από πείνα, το τέταρτο απάντηση στο παραπάνω διατυπωμένο
έχει καταγωγή από τη Συρία και κομμέ- ερώτημα γίνεται προφανής, η αντίστα-
να πόδια, το πέμπτο, μόλις τεσσάρων ση είναι νόμιμη. Η μεγάλη διάσταση
χρονών, βγήκε από το νοσοκομείο Πο- που παίρνει στη συνείδησή μου όλη η
λυγύρου με αιμορραγία στα γεννητικά συλλογιστική, εντείνεται από το πνεύμα
όργανα και παραγγελία των Χριστουγέννων. Το
Εισαγγελέα να ερευνη- μήνυμα «επί γης ειρήνη, εν
θεί «τυχόν κακοποίηση», επί γης ανθρώποις ευδοκία» είναι
το έκτο…, το έβδομο… Η ειρήνη, πάντα επίκαιρο. Τι χρειά-
ατέλειωτη πομπή γεννάει ζεται για να αποκτήσουμε
σκέψεις: Ο άνθρωπος εξ εν ανθρώποις ειρήνη στον εσωτερικό
ορισμού φέρει βίαια έν- ευδοκία και τον εξωτερικό κόσμο;
στικτα. Το αποδεικνύουν Θα μπορέσουμε ποτέ να 19
περίτρανα, οι πρόσφατες ζήσουμε μ’ ένα τρόπο που
δολοφονίες με πολιτικό – ιδεολογικό να μην καλλιεργεί ανταγωνισμό, κατα-
κίνητρο και σκοπό. Όποιος πιστεύει πίεση και εκμετάλλευση; Θα υπάρξει
ότι είναι το απαύγασμα της πραότητας, κάποτε ένας κόσμος, όπου η άσκηση
της γαλήνης και της καλοσύνης, εκτός εξουσίας και της προερχόμενης από
αν είναι πράγματι άγιος, έχει ελάχιστη αυτήν βίας θα είναι αδιανόητη, επειδή
επίγνωση τόσο του εαυτού του, όσο θα έχει γίνει αντιληπτή η ματαιότητά
και των πραγμάτων που συμβαίνουν της. Θα μπορέσουμε να σκεφτόμαστε
εκεί έξω. Άμεσα αναδύεται το επόμενο καλά κι ακόμα παραπάνω να ευχόμα-
ερώτημα. Η βία, η οποία χρησιμοποι- στε καλά ο ένας για τον άλλο, ή θα συ-
είται ως αντίσταση κατά απρόκλητης νεχίσουμε να ευχόμαστε τον «ψόφο»
βίας, είναι ηθική και δικαιολογημένη; – όπως έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά
Η αντίσταση νομιμοποιείται; Αφού εγώ μου – για το γάιδαρο του διπλανού; Αν
ρωτάω κι εγώ απαντάω, τα πράγματα καλλιεργήσουμε λίγο έστω την έμφυτη
θεωρητικά είναι εύκολα. Η γενική αρχή, ικανότητα για συμπόνοια, σεβασμό,
να μην χρησιμοποιούμε βία, με βρίσκει τρυφερότητα, αφοσίωση, γενναιοδω-
σύμφωνη. Όμως, όπως όλα στη ζωή, ρία μπορεί ο κόσμος να μεταμορφω-
όταν η γενική αρχή εξειδικεύεται και θεί και να γλυκάνει, μπορεί η ζωή να
είναι να λειτουργήσει κατά περίπτωση, απλωθεί και να ομορφύνει μέσα και
βλέπω πόσο δύσκολα είναι εφαρμόσι- έξω από εμάς…
Christine
